1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

ve gece başlasın artık...

http://www.youtube.com/watch?v=E08X17f7qek

hayatınızda bazı dönemler çok zor anlar yaşarsınız hani, çıkamazsınız işin içinden. bir an önce bitsin şu gün yatağıma gireyim dersiniz, ama o dıbına koduğumunun saatleri geçmez. saniyeler saatlere dönüşür.

sabretmeye çalışırsınız, günün bitmesi için. boğazınız düğümlenir. tek istediğiniz günün bitmesidir. tek isteğiniz.

orada gün öyle kolay kolay bitmez, aylar boyunca o günün bitmesini beklersiniz.

başarlarda sabredersiniz, sıkarsınız dişinizi, sevdiklerinizden devamlı ölüme yakın olduğunuzu hissettirecek laflar duyarsınız, arkadaşlarınızla birbirinizin gözlerinin içine baka baka yalan söylersiniz sakin ol geçecek...
başlarda sabredersiniz, her defasında bu günü bir atlatalım dersiniz kendi kendinize,
şu gece bir bitsin sabah olsun hele dersiniz,

o gece öyle pek kolay bitmez..

ardından gene sabredersiniz, bitecek dersiniz bu günler bu geceler, ileriyi düşünmeye çalışırsınız. bilindik ve size tanıdık gelen kokular hissedersiniz etrafta bazen. sevdikleriniz aklınıza gelir.

sonra bir bakarsınız bitecek diye beklediğiniz günler geceler birbirine girmeye başlar.
anlamaz olursunuz artık gece mi? gündüz mü?

yavaş yavaş zaman menfumunu yitirirsiniz önce,

yavaş yavaş size uzak olan sevdiklerinizin olduğu şehir daha da uzaklaşmaya başlar.

sevdiklerinize uzaklaşmaya başlarsınız,
ardından yanınızdakilere uzak kalırsınız.

sonrasında kendinizden uzaklaşmaya başlarsınız.

bir kaç ay önce otogarda ellerde zıplatılan siz çok uzağınızdadır artık.
aslında orada ki siz, hep orada kalmıştır. hiç gelmemiştir buraya. farklı bir siz vardır artık.
zaman akıp geçmez. durur.

ve sonunda

saniyeler dakikalara,
geceler gündüze,
hayatlar hayatlara,
kanlar topraklara,
karışıp kaybolur.

ve sonunda,

sizde kaybolup gidersiniz.