Geldiğim yola baktığımda güneş ışıkları gözümü kamaştırmaktan başka bir işe yarar gibi görünmüyorlardı. Yolu iyice seçebildiğimde 10 metre geride cidden büyük bir çukur gördüm. Tam orada patlamış, takla atmış ve düşmüştük. Cam kegibleri yüzünden kanayan kolumu üzerimdeki tişörtten yırttığım bir bez ile sardım. Biraz cam kırığı dolu yaralar. Uygun bir yer bulmalıyım. Bu patlama bir tuzak olmalı. Yolun kenarına doğru topallıyorum. Vicdanım hala çocuğu aramamı söylüyor. Ama şu an yaşama ve hayatta kalma güdülerim bundan daha fazla ağır basıyor. Sanırım bir müddet bunun vicdan azabını çekeceğim.

Neyse ki çok fazla yürümeme gerek kalmadan bozuk gözlerime eve benzer bir şekil ilişti. iyice kısarak tekrar baktım. Pek eve benzemiyordu. Yürümeye devam ettim. Yaklaştıkça netleşmişti. onlarca yıl önce dünya üzerinde petrol tükenince kapatılan bir benzinlikten ibaretti. Sanırım o ufak kulübeye yıllardır kimse girmemişti.