inci sözlük metalci timi

metallica... hayatımın grubu. konuya nerden nasıl başlasam bilemiyorum. metallica ile tanışmadan önce atmosferik yannan metal gruplarını dinleyen asi metalcilerdendim. bilek metalinden tut osuruk bazlı death metaline kadar hepsini dinleyip metallica'nın adını duyunca onları hiç dinlemememe rağmen "amaan çocuk grubu onlar peh! bak burda adam 2 saniyede 25421 kros atıyor" tarzı gibik cümleler kuruyordum. adamların hayatımın en önemli grubu olacağını nerden bilebilirdim ki.

sene bilmem kaç yılında guitar hero ile tanıştım ben bu insanlarla. evet biliyorum pek iyi bir tanışma yolu değil vurmayın. guitar hero iii çıktığında oyunun son şarkılarından olan one'a gelmişti sıra. abimle beraber oynuyordum oyunu. abim "olm bu şarkı 8 dakika falan taku yedin" gibi bir şeyler söylemişti hatta. derken silah sesleri başladı... ve o zamana kadar duyduğum en güzel melodiler silsilesi başladı. tanrım olamazdı böyle birşey. slow kısımlarda kendimden geçmiştim resmen. fakat bu vokal? tanrım ne güzel sestir bu. derken malum kısım geldi ve şarkı coştu. birden şarkının değişimine şaşıran ben "allaa noluyor lan!?" efektleri eşliğinde tuşları kırıyordum adeta. şaşkınlığım tam geçerken o solo geldi ve benim metallica aşkım resmi olarak başladı.

daha sonra her dakika aynı şarkıyı tekrar tekrar çalıyordum. büyülenmiştim adeta. derken diskografi indi tabi.*** teker teker hayranlıkla bütün şarkılar dinlendi. her biri ayrı bir başyapıt, ayrı bir süper. öyle ki kötülenen başyapıtlar load ve reload neden kötüleniyor diye şaşırıyordum. çünkü bunu kötüleyen insan ya sağırdır ya da müzik bilgisi yoktur diyordum kendi kendime.*

derken şarkılar ezberlendi tabi. her bir grup elemanı ayrı ayrı araştırıldı. cliff burton'ı bu kadar geç tanıdığı için kendi kendine lanet edildi.** james hetfield'ın sesine her gün ayrı ayrı aşık olundu.** tam anlamıyla beni içine çekmişti metallica. st. anger'ı bile sever olmuştum. death magnetic çıktığında tekrar geri döndüklerine sevindim. albümü o kadar sevdim ki her şarkısını daha ilk haftadan ezberlemiştim.

tabi bir de kaçan 2008 konseri vardır ki içime oturmuştur. ama 2 sene sonra tekrar geliyorlar. bundan 1 hafta kadar sonra onlar ile aynı havayı soluyacağım. ve o gün benim ve benim gibi düşünen metallica hastaları için için unutulmaz bir gün olacak.

james hetfield'ın sesi bozulmuş, kirk hammett adam değil*lars ulrich davul çalamıyor derler... belki de kendilerince haklılardır fakat ne derlerse desinler, yaptığınız ve yapacağınız harika müzik için teşekkürler metallica.