Öncelikle cümleten selamun aleyküm beyler.
insanın bir çok derdi olurmuş, aileden tut aşk acısına kadar.
Bazıları baba sevgisi görmemiştir, bazıları ise anneyi bile görememiştir.
Bazıları ise sevdiği tarafından terk edilmiştir.
Hani ne demişler, herkesin derdi kendine.
Birçoğumuzun derdi vardır aslında, bazıları paylaşır derman arar, bazıları ise söyleyemez, kelimelerle anlatamayacak kadar kötüdür o durum.
Hani rakı masasına oturursun dertleşirsin, ama karşıdaki masada oturan dayının uzun uzun daldığını görürsün ya da gündüzleri artık insanların sana nasılsın diye sorduklarında iyiyim yalanını atmaktan bıkmışsındır ya, işte bunlar anlatılamaz dertler. Kimisinin ailesi, akrabası gözünün önünde vefat eder. Anlatılması çok zor olan dertler bunlar. Ben hepsini yaşadım. Evet beyler, hepsini yaşadım.
insan böyle şeyler yaşadıkça derler ya hani geçer diye, geçmiyor. Sadece alışıyorsun.
Ama bir de sevdiğini kaybetmek vardır. Çoğumuzun en çok yaşadığı olay bu olsa gerek diye açtım bu başlığı aslında.
Peki ya beyler neden diye soralım kendimize
neden hep biz kaybediyoruz?
Çünkü; çok seviyoruz.
Evet beyler ne kadar farklı düşünceler de eklense kaybetmemizin sebebi bu iki kelimeden ibaret.
Bir de şu aşk denen illet şey vardır ya, anlatılamaz.
Tam unuttum dersin, bir şarkının nakaratını duysan bile delirir o sol yanın. içinde teker teker öldürdüğün kelebekler canlanıverir, ama sonra onun sensiz daha mutlu olduğunu her defasındaki gibi bir daha görürsün ve o kelebekleri teker teker öldürürsün.
Kendini o sırada içkiye vurursun, sigara dumanından ayrılmak istemezsin, uzun bir yolculuğa çıkmak istersin gözlerini kaparsın, açtığında hastanede uyanırsın ya, hepsini yaşadım.
Ve bir sırrımı söyleyeyim sizlere
Sizden başka kimse bilmez benim bu kadar acıyan yaralarımı.
Boğazımın düğümlenmesinin sebebini sizlerden başka kimse bilmez.
Bilmesin de zaten, gerek duymam buna. Kim sevdiğimi bana geri getirebilir ki? Kimse.
Gelelim bir de vazgeçebilmeye. Gerçekten sevdiyseniz çok ama çok zor bir şey olsa bile bunu yapanlar var, ama belki de buna vazgeçme yerine artık hissizleşme, duygusuzlaşma diyebilir miyiz?
Belki deriz, belki de diyemeyiz.
Anlatamayız da tam olarak ne hissettiğimizi değil mi ?
Ama şunu herkes bilir,
Eğer sevdiysen, unutamazsın.
Tıpkı benim gibi, yıllar geçse de üstünden. Unutamadım, artık her gece o kelebekleri öldürmekten bıktım.
Her neyse beyler ben masamı, rakımı, mezemi hazırlayacağım. Karşıma da sol yanımın fotoğrafını koyacağım,
Üzmeyin kendinizi beyler hayat bunun için çok kısaymış.
Sağlıklı kalın...