yurtlu olduğumuz için eve gitmek bizim için bir bayram gibiydi. her cuma son ders heyecanla beklerdim dersin bitmesini lakin ayda bir gidebilirdim eve... eve gidince herkes çok güzel karşılardı beni en sevdiğim yemekler yapılırdı. tv izlemek bir nimet olmuştu bilgisayar falan artık eve gidince erişebiliyordum düşünün artık ne kdar güzel bir şey benim için eve gidebilmek. ve en zoruda evden okula dönmek. o otobüs saati gelmesin diye pazar günleri içim içimi yerdi otobüse giderken yine ev halkına koklaya koklaya sıkı sıkı sarılarak veda ederdim... babam tam gidecekken cebime maddi durumu o zamanlar ne kadar el veriyorsa onun oranında para koyardı bazen çok bazen çok az memur çocuğuyuz be oğlum varlıkta gördük çoklukta ama en çok yokluk... ah yoksulluk Allah belanı versin ! tüylerim diken diken oldu ah huur çocuğu parasızlık Allah belanı versin ! gözlerim dolu dolu binerdim otobüse kafamda bin türlü düşünce bin türlü dert tasa