Ben bu düşüncelerle meşgul olduğum günün birinde bir oda arkadaşım kendiliğinden öldü. Dedemin o mosmor görünüşünden deneyimlediğim üzere kalp krizi geçirmişti. Fakat hapishanede eğer şüpheli bir ölüm yoksa ölümün nedeni araştırılmaz. Ceset direk gasilhaneye gider ve oradan da kimsesizler mezarlığına. Yani en azından benim gideceğim mezarlık orası. Bir dakika... Bir anda kafamda şimşekler çaktı. Resmen kendimden geçtim. Odadaki herifin ölümü bana buradan nasıl çıkacağımı kavratmıştı. Buradan ölerek çıkabilirdim. Böylece tüm o kilitli kapıların, gardiyanların veya kameraların anlamı kalmayacaktı. Oda da kendi kendime kahkaha atmaya başladım. Karşı yataktaki dingilin bana mal mal baktığını görünce anında durdum tabi.

Bu inanılmaz basit ve iş gören bir fikirdi. Onca planlara veya tünel kazmalara gerek yok. Ölüyorsunuz ve tüm kapılar sizin için açılıyor. Bu nasıl daha önce aklıma gelmemişti. Dışarı çıkmam için ölmem lazımdı, yani onlar için ölmem lazımdı. Ölü gibi görünmek için ne yapacağımı biliyordum. iyi ki zamanında internette her önüme geleni okumuşum. Fakat ölü görünmek için dışarıdaki hayranımdan yardım almam lazım olacaktı.