Beyza'ya çevirdim kafamı, şaşkın şaşkın bakıyor.

Niye söylemedi o çocuğa sevgilisi olduğunu? iki kelime yahu.. sevgilim var.. yoksa.. ondan mı hoşlanıyordu? ağlayacaktım ulan utanmasam..

"aferin Hazal, söyleme kimseye.. utanırsın dimi.." dedim, sesimi dizginlemeye çalışarak. Döndüm arkamı, hızlı adımlarla gibtir olup gittim sınıftan.

Elin huur çocuğu yüzünden bitiriyordu bizi Hazal.. üniversitenin çıkışına yöneldim.. kendimi zor tutuyordum gözyaşlarımın akmaması için..

saat sabahın kaçı, bira aldım 4-5 tane. Eve gittim, hiç bir şey düşünemezken. Eve girdiğim de ağlamaya başladım.. çocuk gibi, çocuklar ağlamazdı o halde. Ben ağladım ama..

Oturdum salonda masaya, içmeye başladım hayvanlar gibi.. telefon çaldı, baktım, prensesim.. ekranda öyle yazıyordu. Meşgule attım, telefonu kapattım. Ağlamam arttı..

nasıl ulan nasıl? senin aylardır sevgilin var.. ve en yakın "kankan" bilmiyor bunu.. nasıl açıklayabilir lan bunu?