Isteyin yeter kardeslerim...
Bunu anladigimda gibim demir gibi olmaya baslamisti bile. Bu kiz beni azdirmaya calisiyordu. Onlar onden iceri girerlerken bende arkada bu kizi asla gibmeyecegimi ve onun sevdigim kizin kardesi oldugunu soyleyip duruyordum. O aksam yemek yerken Shawnee ablasi ile konusmaya basladi:
S- Helene bak size cok kotu seyler yaptigimi biliyorum buraya sizden ozur dilemek icin geldim. O zamanlar cocuktum ve ne kadar kotu karsiladigmi simdi anladim, benim evlatlik olmam sizin degil genetik anne-babamin sucu.
Gibisinden birseyler soyledi 10 dakika boyunca, Helene'in ise gozleri yaslanmisti heralde kardesini o da seviyordu ve o kadar zaman kus kalmalarini yadirgamisti.
H-Dogru bize cok kotu seyler yaptin uzdun bizi ama bunu anlaman bile cok mutlu etti beni. Istedigin kadar kalabilirsin bizde.
Dedi bana sormadan. Ben sok icindeydim gecen gun bana ondan ne olursa olsun uzak kalmam ve onun iliskimizi bozacagini soyleyen helene simdi affetmisti ve onu kardesi olarak gormeye baslamisti.
Aksam yatmaya gittigimizde kigib sesle bunu soyledim o da benim neden bu kadar duyarsiz ve ozurden anlamayan birisi oldugmu soyleyip arkasini donerek yatti. Simdi sevgilime uyup Shawnee'ye guvenmemelimiydim yoksa yine sevgilime inanip Shawnee'ye iyi mi davranmaliydim? O gece sinirle yattim kadinlar garip yaratiklar sonucta degil mi?