Hediyemi beğenmesi beni çok mutlu etmişti ancak bundan sonra ne olucaktı?

+Beğenmen beni mutlu etti dedim.
-Hocami öğle arası konuşalım mı dedi. Heycanladım lan yoksa bana gerimi dönücekti.
+Konuşalım dedim sadece. Biraz daha ağır davranıyordum eskisine göre.

Sınıflara çıktık Eylül bana uzakta bir yerde oturuyordu Eylül'ü görmem biraz zor olsada öğle arasına kadar olan bütün derslerde Eylül'e baktım. Hocaların klagib "artık 12 oldunuz hayatınızın en önemli yılı, geleceğiniz belirlenicek" tarzı konuşmalarını dinlemektense Eylül'ü izlemek daha mantıklıydı bence. Nihayet öğle arası gelmişti Eylül'ün yanına gittim sınıftayken

+Burdamı konuşalım dedim
-Biraz daha sakin bi yer daha iyi olur dedi
+Arka bahçeye geçelim o zaman dedim
-Tamam dedi ve kalktık arka bahçeye geçtik. Gidene kadar nasılsın ne yapıyosun muhabbetini yaptık. Arka bahçede oturucak bir yer bulunca direk konuya girdi

-Hocami hediyen beni mahvetti açık konuşmak gerekirse dedi. Ne demek bu şimdi. Ben o hediye için kaç ayımı verdim amk sinirlendim doğal olarak
+Mahvetti derken dedim sinirli bir sesle
-Seni unutmaya çalışıyordum başaramasam bile unutmaya çalışıyordum sen o hediyeyi verince bütün çabalarım çöp oldu.
+istediğin unutmaksa burda oturmamam lazım dedim ve ayağa kalkarken kolumdan tuttu bende oturdum.
-Gitmeye alıştın dimi dedi üzgün bir ses tonuyla. Sustum cevap veremedim amk belli bir süre sustuktan sonra sessizliği bozan Eylül oldu

-Hocami bak hemen sevgili moduna geçelim demiyorum ama ben seni seviyorum dedi. Ulan mutluluktan ağlamak istedim. Heycan, şaşırma, mutluluk, korku, aşk ne varsa hepsini aynı anda hissettim.
+Bende seni seviyorum dedim yalnızca.
-Sarılsak mı özlem giderelim en azından sonra arkadaş moduna gireriz dedi.
+Sorman hata dedim ve 5 dakika falan sarıldık. Böyle bir özlem olamaz amk. Sarıldıkça sarılasım geliyordu. Ders zili çalana kadar oturduk yan yana konuştuk ve zil çalınca sınafa çıktık beraber.