2008 senesi. lise 1'deyim ve müslüm gürses sadece derin arabesk ortamlarında dinleniyor.

güngören, bağcılar ve esenler ortamında büyüyor ve bunların tam ortasında bir lokasyonda oturuyoruz. en derin arabesk ortamlarının çocuğu olarak büyüyorum.

lise'de bakırköy'de bir liseye gittim. okulun başları. bir walkman geçmiş elime semtten bir kardeşimiz sayesinde. evde ki kasetlerden en sevdiğimi takıp okulun yolunu tutmuşum. buraya kadar her şey benim için normal. baba okudukça ben coşuyorum.

2. veya 3. ders boş. arkalardaki sıramda kafayı koymuşum bir avuç gözyaşı dinliyorum. omzumda bir elle kaldırdım kafayı.

bir ışık yanımda belirmiş. böyle bir güzellik.

kulaklığı çıkarttım. "hehm" dedim efendim demek isteyerek. ışık dile geldi "azcık yana kay" kaydım oturdu yanıma. öyle güzel ki konuşamıyorum bakıyorum sadece.

"ne dinliyorsun bakim" deyince, uzattım kulaklığı. "müslüm gürses, sevmezsin" dedim.

tahmin ediyorum ki o kız ilk defa müslüm gürses dinleyen birini görmüştü. bir kaç dakika dinledi ve usulca kulaklığı uzattı. bir şey demeden kalktı gitti.

o gün müslüm gürses dinlediğim için benden uzaklaşan kızı. yıllar sonra müslüm gürses ve konserinde gördüm.

ışığı gitmiş izi kalmıştı.