Part 9;

Evlerinin önüne geldik. Basınevlerini Ankaralılar bilir. Kızı evinin önüne kadar getirdim. Biraz öylece durduk niyeyse amk ama şikayetim yoktu ben ona sabaha kadar bakabilirdim.En sonunda agzından bikaç kelime çıktı.

M:Emre herşey için teşekkür ederim.

B:Önemli değil ya nolcak.

M:O pazartesi okulda görüşürüz.

Dedi ve gitti. insan bi elimi felan tutar amk diye düşündüm ama ilk kez bir kızla bu kadar yakınlaştım ve sohbet kurmuştum.

Pazartesi oldugunda herzamanki gibi gözüm Meldayı aradı. Havada güneş oldugu için o ölünesi kızıl saçlarından hemen onu tanıyabilmiştim. Bizim sınıfın sırasında Merve ile konusuyodu. Bikac dakika öylece durdum ve onu izledim. Güzelliğini, el hareketlerini , mimiklerini ezberledim. Aklıma kazıdım onu. Kendi kendime ulan hıyar bu kız sana bakarmı, sadece ders çalıştırdın normal bişey amk diyorum. Ama beyler "umut fakirin ekmeği" derler ya.Bende o misal. Kıza 2.5 ayda bağlanmıştım. Belki olacakları tahmin edebiliyordum ama terside olabilirdi. Ümidimi kesmemeye karar verdim.