Hastane polisi bizi soru yağmuruna tuttu ama bilgimiz olmadığını o kegibleri atabilecek herhangi bir şeyin evde bulunmadığını söyleyip suçsuz olduğumuzu kanıtladık, kız da polise bunun doğru olduğunu söyledi ve o gün öğlen 3 te hastaneden çıktık.
Eve geri dönerken kendimi düşünmekten alıkoyamıyordum.
Bu kegibleri o kıza kim nasıl atabilirdi yatak bomboştu evde kimse olmasına imkan yoktu ve kızın yanında diğer kizlarda yatıyordu.
Bir anda kafama dank etti arabayı kenara çekip arkadaşıma kanka sandık nerede dediğimi hatırlıyorum bunu söylerken resmen titriyordum.
indik ve bagaja baktık çanta hala kapalıydı ama o küçük sandık?
Sandık yoktu arkadaşıma ilk defa o an başımıza bela aldık dedim kızlara bunu çaktırmadık hatta kuzenime bile..
O günden sonra soranlara o evde bıraktığımızı söyledik bir süre biz de aradık ama sandığı asla bulamadık.
Oraya gideli yaklaşık 1 ay olmuştu biz ilk 1 hafta atıldığımız maceraları artık umursamıyor sadece yaralı kıza odaklanmış bir şekilde bekliyorduk.
Herkes etrafında pervane oluyordu çünkü o gece o kegibleri atan her kimse yaptığı canice bir hareketti ve kimse kız onu hatırlasın istemiyordu..
Tekirdağa geri dönecektik ama hala paramız vardı zaten oraya neredeyse 6 ay yetecek birikmiş paramızla gitmiştik.
Geri dönme işinden vazgeçip ailemizi haberdar ettik kızlar hala bizde kalıyordu ama bu süre içerisinde ilk partlarda sözü geçen o boştaki kızın tatlı sevimli hallerinden eser kalmamıştı. Bu bizi tedirgin ediyordu ama herzaman olduğu gibi bunuda çaktırmıyor işlerin iyice kötüleşeceği zamanı bekliyorduk..
Kızlar kegib olayından çok etkilenmişti bu olayı araştırmayı istiyorlardı ve bizde istiyorduk sonuçta bunu yapan kişi bizede kötü şeyler yapabilirdi