Birşeyler ters gidiyorken tanrıyı suçlamak, dini suçlamak ilk onlara isyan etmek... kendimizi bilmezliğimizden senli benli olduğumuz... bir de dur ben araştırıcam dediğimiz ama hep haddimizi aştığımız sorgulayabileceğimizi sanmamız çok ilginç değil mi sence...

Eskilerin bizden daha çok konuşmuş okumuş görmüş yaşamaış insanların, bana söyleyebileceklerinin üzerinde ben ne bulabilecem? Bir gün tüm bu herkesi geçebildiğimizi ve o gün gerçekten o güne kadar var olmuş en mantıklı inanca, düşünceye, akıl yürütmeye varmış sayalım kendimizi;
o gün ki doğrumuz kabul edilebilecek akla en yatkın karar olmaz mı? O gün ne gündür diye soralım mı şimdi?
Kendimce en büyük doğrumu, en yaşlı en bilgili halimle biliyor olmaz mıyım? O gün... demiştik ya hani ... öldüğüm günden bir kaç gün daha uzakta değildir sanırım.