ibrahim Tatlıses yalnızımı açtı harun..

Başımız sağolsun kardeşim deyip elini omzuma koydu kaderdir imtahandır bunlarda Allah kimseye kaldıramayacağı yük koymaz be kardeşim sabret metanet göster dua et elinden gelen tek şey bu.

Doldurduk gene kadehleri içiyordum azıcık da olsa yaramı hafifletmeye yarar diye belki..

Sabah karşı çıktık kaleden eve geçtik yattım uyuyamıyorum gitmiyor o an gözümün önünden yorganın altına girip göz yaşlarıma boğularak ağladım uyuya kalmışım öylece öğlen biri saçımı okşarken uyandım yengem bana bakıp ağlıyordu ah be poyrazım ne günahın vardı be oğlum senin Allah sana bunca acıyı verdi deyip sarıldı başladı ağlamaya bende ona sarıldım ağladık saatlerce kalktım mutfağa geçip sigaramı yaktım kendime türk kahvesi yaptım sena da çok severdi sabah aç karnına kahve sigara yapmayı..

Onun sevdiği şeyleri yapıyordum onun hissettiği şeyleri hissetmeye çalışıyordum içimde hala onu yaşatabilmek için benim yüzümden öldü bu dünyada o beni defalarca uyarmıştı fakat dinlememiştim..

Hayatım hep keşkelerle geçmişti bundan sonra böyle olmayacaktı kendime söz vermiştim poyraz sözünü tutardı sena poyraz sözüne güvenirdi gözü kapalı.

Çıktım evden Sivas'ın sokaklarında yürümeye başladım köşe başında el ele tutuşup birbirine gülümseyen sevgililer annesinin elinden çekiştirip dondurma diye ağlayan çocuklar babasının yanında araba sürmeye çalışan çocuklar..

Bir sokağa girdim bağırış çağırışlar kavga sesleri geliyor koşarak gittim noluyor diye çocukluk arkadaşım Yavuz'u 7 kişi almış arasına sopalar la dövüyorlar.

Noluyor lan orda diye bağırdım hepsi baktı gardaş yürü git bide seni benzetmeyelim dedi. Sıkıysa gelde dene gardeş kim kimi benzetiyor?

Biri elinde sopayla üstüme doğru koşmaya başladı sopayı havaya kaldırıp kafama geçiricektiki dibine girip kolunu çevirip sopayı düşürüp kafasına tekme attım yerden sopayı alıp bütün kinimle nefretimle çocuğun kafasına geçirdim anında bayıldı tabiri ricayetinde tak çuvalı gibi yere yığıldı.