Gözlerinizi açıp etrafa bakındınız. Bir farklılık hissediyorsunuz. Vucudunuzda bulunan tüm hisler gitmiş. Kalp atışlarınızdan tut, ayak parmağınızdaki kırığa kadar hiçbir yerde acı hissetmiyorsunuz.

Ayağa kalkmaya çalıştınız biraz zor oldu. Ancak sonunda kalktınız. Çok tuhaf hissediyor ne yapmanız gerektiğini bilmiyorsunuz. Adeta sizi bir kukla gibi kullanıyorlar.

Sokağa çıktığınızda insanların yanınızdan hızla geçtiğinde oluşturduğu esintiyi bile hissedemiyorsunuz. Uğultulu sesler geliyor. insanların acelesi var gibi.

Hastaneye gidiyorsunuz. Hastalığınız olmadığı söyleniyor. Aklınıza bir süredir düşündüğünüz acısız intiharın tam zamanı olduğunu düşünüyorsunuz. Takım elbiselerinizi giyip daha önce iş yemeği sebebiyle gittiğiniz; lüks, çok katlı binaya gidiyorsunuz. Son bir sigara içmek istiyorsunuz ama onu bile hissedemiyorsunuz.

Terasa çıkıp korkulukların diğer tarafına geçiyorsunuz. Normalde ölümüne korkacağınız manzara, bugün bir harika gözüküyor gözünüze. Bırakıyorsunuz kendinizi yüksek katlardan. ilginçtir ama sağ kulağınızda hava basıncını hissediyorsunuz. Sonra sol kulağınızda...

Umutsuzluğun ne zaman biteceğini bilemezsiniz. Önemli olan biteceğine inanmaktır. En büyük hatalar umutsuzken yapılır

gencbin
06.03.2018 00:41 ~ 00:43