Saat 12.00

Eda polisin onu araması ile telefona koştu. 2 hafta öncekinden daha kuvvetli bir ağlama. Sabaha doğru evlerinde çıkan yangında annesi ve kardeşi dahil her şey küle dönmüş. Yangının elektrik teçhizatından çıktığı düşünülüyor ama evin 400 metre ötesindeki benzin dolu bidona da kimse anlam veremiyor.

Saat 15.00

Eda memlekete gitmek için evden çıkıyor. Onun artık tek bir ailesi var. Artık kimse onu benden alamayacak, hep birlikte kalacağız.

2 hafta sonra Pazar

Eda buraya geri döndü. Sarılarak ağladı döner dönmez. Neden böyle oldu diye sorguladı. Bilmiyorum Eşsiz Kız, bilemiyorum. içimdeki canavarı durduramıyorum...

1 ay sonra

Eda normale yavaş yavaş dönüyor. Tabii o günden sonra 1 gece daha birlikte olduk ama bu daha da artacak. Biliyorum.

Peki, ben bu kızı seviyor muyum? Artık biliyorum. Ben birisini sevemem. Ben birisini sadece becermek isterim...