Ben de geçen gün 1984 kitabını aldım, daha okumaya başlamadım ama 5-6 saatte okuyacağımı bildiğimden ve şu anda işim olduğundan gelecek hafta herhangi bir gün okuyacağım. (Yani bu hafta)

Varlığı anlamlandırmanın ne kadar doğru veya yanlış olduğunu bilemem. Mutluluğu veya huzuru arayan biri de değilim ama bu hislerin içinde olmayı isteyen biriyim. insanları pek takmadan, elimdekilerin (Ne kadar varsa) kıymetini bilerek ve her bir kitap okuduğumda aldığım keyfi hatırlayarak zaten mutlu olabilirim. Huzur, benim için gerekli. Hakeza çok berbat şeyler yaşadım ve berbat hislerin yaşamı kirlettiğini de pekâla bilirim. Yaşamanın gerekliliğini veya gereksizliliğini tartışmayı çoktan bıraktım, herhangi bir düşünce de bu saatten sonra da umurumda değil, kim ne derse desin at gözlüğümü taktım. iyi hissetmek benim için çok önemli ve iyi hissettiğim sürece varım. Hayatımın son anlarında geriye bakabilirsem şayet, berbat bir yaşam görmek bence insana çok koyar. Sanırsam nihilizmden de, dinlerden de uzak duracağım. Apateist olarak da Tanrı yargısıyla bile ilgilenmiyorum artık.

Esasında amaç ve ilke edinmek evrimsel sürecin toplumsal sonucu. Toplum, bu yargılarla yetişir ve büyür, dışında olanlara da hoş gözle bakmazlar, çünkü insanların %90'ı 120 IQ'nun gerisinde ve bence 120 IQ'nun koşullara da bağlı olarak altında olmak resmen gerizekalılık. (Her ne kadar IQ testleri sadece matematiksel ve grafiksel ilişkilendirmekle de ilgilense de) Bu sebeple insanların beni anlamasını beklemiyorum, beklemeyeceğim de.

Küçük soluk mavi noktada yaşıyoruz. Hayatımızın süresi de çok kısa. Evrenin umurunda bile değiliz. Kaldı ki evrenimizin ötesinde çok daha büyük evrenler ve daha da önemlisi nice boyutlar olduğundan söz edilir. Dinlerin afyon olmasının asıl sebebi de budur, varlığı hiç olan insanın kendisine anlam katması sağlanır, benim düşünceme göre dinler bile evrimsel sürecin bir parçası, zira dinler bile evrimleşerek son noktasına, yok olacağı noktaya geldiler.