Böyle aptal bir dünyada yaşayacağıma herkesin özgün olduğu, iki yüzlülüğün olmadığı olsa bile onların her zaman kaybettiği, insanların birbirini kullanmadığı kullansa bile her zaman sonunda kendilerinin kaybettiği, muhteşem maceraların, aksiyonun ve dostlukların ekgib olmadığı, önemli sorunlar ve olaylar karşısında birlik olup mücadeleye ve dostluğa inanarak hep sonda beyaz kapıların açılması en çokta her zaman gülümsemenin ekgib olmaması beni anime izlemeye yöneltti.

Çok hayalperest olucak ama aynı Alice`in harikalar diyarına geçtiği gibi bende bir taşa ya da her hangi basit bir çime bassam ya da kayarak düşsem de o harikalar diyarı dünyada bana da açılsa...