Benim taşındığım mahalle de hep kürttü. Ailem onlarla oynama, uzak dur, hırsız, pislik, çirkin derdi onlara. Ben ise onların evine gittiğimde anneleri ekmeğe salça sürer bana verirdi. Çelimsiz olduğum için kendimi savunamazdım. Onlar beni savunur, beni dovenleri haşat ederlerdi. Ne gariptir ki bana sataşanlar da hep kendi ırkdaşlarımdı. Hırsızlık yapar, okulun karşısındaki marketi soyar, bana yedirirlerdi, ben de çalmak istiyorum dediğim zaman, olmaz, içimizde tek saf sensin, bozulma derlerdi. O çocukluğun ustunden çok seneler geçti, ama yine hepsiyle halen daha arkadaşım. Ve halen daha değişmeyen şey, cebim para bile dolu olsa bana bir kere hesap ödetmezler, paylaşır bölüşürler her şeyi. Burada kürtleri karalıyorsun, yapma kardeşim. Hiç kimseyi dışlamadan seveceksin. Hepimiz aynı tanrının yarattıklatıyız.