istanbul Kurtuluş’da ufak bir ev tutmuştum hem işime yakın olması hem merkezi konumu olarak baya cezbediyordu beni. Her insan gibi sıradan bir hayat işe git gel evinde otur arkadaşlarınla haftasonları bir yerlere kaç dost meclisleri bulaşması vesayire günlük rutininde herşey ilerliyordu. Genel de arkadaş buluşmaları benim evimde olurdu tek yaşadığımdan dolayı en rahat edebileceğimiz ortam benim evdi. iş yerinden – okulumdan arkadaşlarımla benim evde takılır eğlenirdik. Paranormal olay ve rüyalarımda nerdeyse hiç yok denecek kadar azalmıştı belki de dindar olmasamda aile tabirimizle Anadolu isldıbını kendi çapımda yaşamaya gayret gösteriyordum. Her şey dört dörtlük değildi tabi netice de insanız nefsimizin zafiyetleri vardı buna rağmen inançlı birisiydim. Hiç olmazsa Perşembe ve Cuma akşamları içmemeye özen gösterir, arada bir cumaya gider, bayram namazlarını kaçırmazdım. Belki de bunun bir etkisi vardır bu paranormal olayların azalmasın da ta ki yine bir arkadaş buluşmasın da okul arkadaşım Muratın yanında gelen Zahra’le tanışana kadar.