eski sevgiliye söyleyemediklerimizi söylüyoz

ne yazayım diye düşündüm, düşündüm, düşündüm...
aklıma bir sürü cümle geldi ama hiçbiri anlatamadı o duyguları.
gözümde anılar canlandı.
mutlu olduğum anıları değil, mutsuz olduklarımı hatırlıyorum.
çünkü mutluluğun sonu geliyor ( ki geldi biliyorum ) ama mutsuzluğun ve o acının sonu hiç gelmiyor ( ki gelmeyecek biliyorum ).
şimdi aklımda o mutsuz anlar, ruhumu hırpalarken yazıyorum bu cümleleri.
gözlerim doluyor yavaş yavaş, gibtir et diyorum çok da umursamıyorum.
alıştım zaten bu acılara, sürekli gibetriyor beni.
en çok koyan da bu zaten, bir fırsat vermeyişi bana.
konuşamadım amk, açıklayamadım ki mevzuları.
çok çabuk kestirip attı, sildi bir anda.
sonra hep arkadaş-mış gibi davrandı.
yalancı gülümsemeleri en kötü sözlerinden daha çok acıtıyordu.
bakışları artık beni kesmiyordu, içimden geçip gidiyordu.
onun için bitmiştim.
ben kendim için de bitmiştim.
giberim böyle hayatı panpalar.
içecek bir şeyler almaya giderken bu başlığı açanın da dıbına koyim.