kanserle beraber ikinci yılım

anlattığın olayın doğruluğunu sorgulayamam hiç bir insan böyle bir şeyle makara yapmaz. çok da üzüldüm. sana tavsiyem ailene anlatman. neden dersen şuanki durumun çok bencilce. yarın bir gün daha ağırlaşsan ailen o dersler için sana kızdığı kelimelerin bile tek tek vicdan azabını yaşar. bunu senin aileni dışarda tutarak söylüyorum, dünyanın en cahil,en fakir,en sevgisiz ailesi bile evladının böyle bir durumla karşı karşıya kaldığını görse emin ol senin elinden gelenin daha fazlasını yapar. benim eniştem Türkiye'de ilk meshane kanseri olan insan.ve 6 ay hastanede yattı sonucunda mucize gibi ameliyatla kurtuldu hala yaşıyor.sen de hastalık konusunda bu kadar karamsar olma kendini salma ve ailene mutlaka aç bu konuyu.en yakın zamanda iyi haberlerini almak dileğiyle.