rezil olduğunuz o anlar

bende bi anımdan bahsedeyim. olayı üniversiteye hazırlandığım dönemlerde yaşadım. tabi bende üniversiteye hazırlanan her türk genci gibi dershaneye gidiyorum. bu dershaneye gitme olayı bende abartılıydı hafta içleri yetmezmiş gibi hafta sonlarıda gider dershanenin kütüphanesinde ders çalışırdım. ozamanki tek eğlencem müzik dinlemek kulaklığı takar evden dershaneye dershaneden eve müzik eşliğinde gider gelirdim amk. bi curmartesi günü kulağımda kulaklıkla dershaneye gidiyorum. bizim dershanenin giriş kapının 5 m solunda bi lojistik/nakliyat gibi bi firmanın ofisi var. ofisin girişinden tut yerdeki fayans rengine kadar bizim dershanekinle aynı. bende ruhum başka alemlerde yanlışlıkla girdim amk ofisine baya hastane koridoru gibi ofis git git bitmiyo. ofisteki danışmanın masasına gelene kadar farkına varmadım. kafamı bi kaldırdım bu bin yanındaki kız arkaşlarıyla bana gülüyo hemen müziği kapattım ama kulaklığı çıkarmadım. bu binte beni duymuyor sanıyor. dershane sağ tarafta diye bağırıyo böyle gülerek. bende donmuşum amk karşısında. kızların kahkahaları yükseliyo gittikçe. bu arada beyler söylemedim ama mütiş bir kıvırma zekasına sahibim. kulaklığı çıkardım kulağımdan. Firmanız sadece şehir içimi yoksa şehirler arasıda çalışıyo mu dedim. çalışıyosa firmanızın kartvizitini alabilirmiyim dedim. suratıma mal mal baktılar amk adam bi ciddileşti bu sefer ben gülmeye başladım amk. kıvırmadan önce öyle bi rezil oldum ki yüzüm karıncalandı mnıgibym.
buda böyle bir anımdır.