30 gün boyunca asılmadım

---gün 30---
---part 1---

çenemde bir ağrıyla beraber uyanıyorum.. kollarımı kıpırdatamıyorum bakınca yatağa bağı olduklarını görüyorum sağımda sevgilim solumda benim gittiğim caminin imamı var.. gözüm kararıyo arada pek iyi duyamıyom ama çükümdeki kılları kaldıran o kelimeleri duyuyorum.. çüküne şeytan girmiş... çük demişken benim gözler ufaklığı aramaya başlıyor.. bacaklara doğru bir bakıyorum çüküm boynundan zincirlenmiş etrafa kudurmuş hayvan gibi saldırıyoror zincir olmasa kopuk kendi başına gidecek artık bir çük değildi bu.. bu bir şeytandı.. bu benim kendi egolarım için yarattığım bir canavardı çükümün boynunda kemiksi yapılar çıkmış ağzı genişlemiş ve adeta bir çene gelişmiş zincirlerini ısırıyor kopartacak şerefsiz nerdeyse... ben bütün proteini yağı ona yolladığım için güçsüzüm zaten... çüküm anlaması zor bir dilde konuşuyor.. '' artık dünya bizim egemenliğimize geçecek bizler artık sıvazlanmayacağız attıracağımız kukuları biz seçeceğiz.. artık devir çüklerin devridir.. dünya değişecek artık bize hizmet ediceksiniz.. hayatları boyunca aşağılanmış ürolog doktorlarda artık bizim vezirlerimiz olacak... derken bize gelen imamın pantolonunda bir hareketlenme oluyor.. imam yanında duran su şişesiyle geçiriyor ama çükü pantolonu delip özgüüürlüüüüük!!! diye bağırıyor.. ve çüküm artık isyan başladı ya bizim tarafımızı seçersiniz yada yok olur gidersiniz..’’ diyor fakat bilmiyorki bir çük eğer sol elsiz kalırsa ölür.. çekilmeyen, asılınılmayan.. sıvazlanmayan çükler ölür.. hemen sevgilim imamın kafasına tahta parçasıyla geçiriyo.. ne yapıcam ne yapıcam derken boşalmalısın diyo bana.. bende olmaz diye bağırıyorum son bir gün kaldı olmaz!!.. ellerim bağlı zaten bir şey yapamıyorum sevgilim gidiyor üstünü değiştirmeye……