yurtta kalıyodum fazla arkadaşım yoktu tek arkadaşım yarendi bir tek onla oynardım ilkokulu beraber bitirdik orta okuldada hep onla beraber zaman geçirirdik tek arkadaşımdı onun okula gelemediği günler yalnız başıma sınıfta otururdum tabi biraz büyüdükçe 3 5 tane arkadaş edinmiştim çok samimi değildim ama arada onlarlada vakit geçirirdim ama yaren bambaşkaydı

yarenle sınıfta aynı sırada otururduk soruları birlikte çözerdik derslerimiz çok iyiydi öğretmenler bizi hep takdir ederdi yareni herkes çok severdi o asosyal değildi herkesle konuşurdu çok arkadaşı vardı ama en çok benle vakit geçirirdi bende onun en yakınıydım bazen çok kıskanırdım ama belli etmezdim

7. sınıftayken yaren selimi işaret ederek "mavi selimden hoşlanıyorum sanırım" dedi içimde garip bi duygu oluştu pek anlayamadım o zaman bende "konuşayım o zaman" dedim gittim konuştum selim'de olumsuz bir şey demedi yaren çok güzeldi herkeste peşinde dolanırdı zaten. yarenle selim çıkmaya başladılar benden çok onla vakit geçirmeye başladı çok kıskanıyordum ama belli etmiyordum bazen benim yanıma gelirdi derstede birlikte otururduk. bir gün selim yarene onun yanında oturmasını benle konuşmamasını söyledi yarende "o benim en yakın arkadaşım" dedi selim yarene küfür etti huur dedi o an kan beynime sıçradı bu bine daldım baya vurdum müdürden bi güzel tokat yedim sonuç olarak yarenle ayrılmışlardı yediğim tokata deymişti

bir süre sonra yarene aşık olduğumu fark ettim ama söylersem reddedeceğinden korkuyordum aramız hala çok iyiydi söylesem mi derken araya 15 tatil girdi, 15 tatilde kafamı toparladım okulun açıldığı gün yareni kenara çektim "yaren sen benim hep en yakınım oldun derdimi tek sana anlatabildim hep yanımda oldun hep yanımda olmanı istiyorum seni seviyorum" dedim oldu elim ayağım titriyordu "neden baştan söylemedin" diyip sarıldı dıbına kodumun dünyasında hiç bu kadar mutlu olmamıştım beyler tabi hepsi gelip geçici oluyo neyse konumuza dönelim bütün günü birlikte geçirirdik derslerimiz çok iyiydi öğretmenler çok memnundu sene sonunda yine takdirname aldık yaz tatilinide birlikte geçirdik

8. sınıftayız harıl harıl ders çalışıyoruz tabi liseye geçicez sınavlar falan var azda olsa vakit geçiriyorduk tenefüsler öğle yemeği çok mutluyuz derslerimizde çok iyi arada ufak tefek tartışıyoruz ama küs kalamıyoruz çok seviyoruz sınavlar falan geçti beyler puanımız çok iyiydi aynı liseyi tercih edicez balo için plan yapıyoruz artık dans edicez birlikte onun hayalini kuruyorum sürekli mekan falan ayarladık balo için yaren dedi "ben kızlarla gidip hazırlanayım kuaföre falan gider ordan kızlarla geliriz" bende "tamam o zaman bende bizimkilerle mekanda beklerim" dedim bizde gittik berbere fön falan çektirdik geçtik mekana bekliyoruz balo başlayacak yemek hazırlamaya başladı mekandakiler dıbına kodumun kızları ortada yok ulan noldu falan diyorum birden telefon geldi kızların bindiği otobüs kaza yapmış hepimiz hastaneye koştuk doktorları bekliyoruz yarenin durumu ağırdı yoğun bakımdaydı kaburgasında kırıklar vardı iç kanama olabilirmiş hiç uyumadım 2 gün oldu sonra iç kanama yüzünden öldü beyler hayatımdaki tek arkadaşım gözümün önünde ölmüştü şoktaydım ağlamak istiyorum ağlayamıyorum konuşamıyorum cenazesini yaptık herkes gittikten sonra mezarına sarılarak ağladım kimseyle konuşmuyordum herkesi tersliyorum lise tercihinide uzak bi şehre yaptım balıkesir bandırma kimseyide tanımıyorum orda yalnız takılacaktım ama yaren hiç aklımdan çıkmıyordu

2 ders geçti zil çaldı kitapları falan toplarken geldi hemen "hadi gidelim" dedi "tamam gidelim" dedim çıktık okuldan birlikte yürüyorduk sahile doğru "gezdin buraları?" diye sordu "çok bilmiyorum" dedim "gel deniz fenerine yürüyelim" dedi bandırmaya giden bilir sahilde deniz feneri var bayağı uzun 1 2km vardır herhalde yürüdük bayağı geldik fenere "gel oturalım dedi" fenerin arkasına oturduk yaslandık denizi izliyoruz o ara daldım yareni düşünüyordum "çok suskunsun" dedi "sen çok konuşuyosun sanki okulda görüyoruz" dedim biraz sustu sonra "ben neden suskunum biliyo musun? çünkü beni orta okulda çok dışladılar sınıftakiler benle çok konuşmazdı istediklerini yaptırırlardı yapmazsam konuşmayız derlerdi hiç gerçek arkadaşım olmadı o yüzden kimseyle konuşmak istemiyorum herkes aynı gibi gözüküyor ama sen çok farklı geldin" dedi üzülmüştüm açıkçası biraz sustum sonra "sen neden sürekli ağlıyorsun çok mutsuzsun" dedi "boşver uzun hikaye " dedim ulan yine aklıma getirmişti huur o an gözlerim doldu yine "anlat istersen dinlerim dök içini iyi gelir " dedi başladım anlatmaya dayanamadım ağlamaya başladım, ağlamaya başlayınca melis sarıldı bişey demedim ağlamaya devam ettim sonra melis "özür dilerim bilmiyordum acını deşmek istemezdim. Çok ısrar ettim özür dilerim" dedi "önemli değil" dedim oda "hadi gel çay ısmarlayayım sana" dedi bişey demedim kalktık kafelere doğru yürümeye başladık birden melis kalbini tuttu durdu tuttum oturttum bunu
Mavi: iyi misin noldu?
Melis: iyiyim ya arada oluyo böyle.
Mavi: Kalp hastalığın falan mı var?
Melis: Varda ciddi değilmiş ya sadece arada böyle oluyo doktora gidiyoruz arada
Mavi: ciddi değilse sorun yok iyi hissedince kalkarsın.

5 10 dakika oturdu sonra kalktık bi kafeye oturduk bana çay ısmarladı bende itiraz etmedim zaten bi çay 2 liraymış hesabı ona kitledim. Akşam olmuştu kalktık kafeden melis "gelsene güneşin batışını izleyelim çok seviyorum" dedi bende itiraz etmedim gittik oturduk sahile izliyoruz güneşin batışını 10 15 dakika oturduk sıkılmıştım açıkçası ama yinede beklemiştim hava bayağı karardıktan sonra "kalkalım mı?" diye sordum meliste "tamam kalkalım" dedi kalktık "çok teşekkür ederim mavi" dedi "ne için?" dedim "uzun zamandır kimseyle bu kadar iyi vakit geçirmemiştim" dedi "sorun değil her zaman" dedim sonra ayrıldık bayağı rahatlamıştım aslında kimseyle konuşmuyordum uzun zamandır