Bahsettiğim acı fiziksel değil ruhsal acılar. Kişi bir yakınını kaybettiğinde, sevdiğinden ayrıldığında, kısacası dayanılması zor acılar yaşadığında "YAŞANMIŞLIKLARIN EN SONUNDA" intiharı seçer. intihar acıya dayanamamak diye düşünülür ama aslında öyle değildir. intihar pes etmektir. Bizim için hayatta ölümden daha ciddi hiç bir şey yoktur.

Örnek olarak sigara tiryakisi bir insanı bir odaya kapatıp, zevk alması ve zaman geçirmesi için her türlü imkanı sağlasan (internet, kadın, en sevdiği yiyecek içeçek gibi) ama sadece sigarayı ona imkan olarak sağlamasan ölecek değildir. Çoğu insan sigara, alkol ile teselli bulur. Peki o teselliyi bulmazsa ne olur? Şöyle düşünün ki anlık derin depresifler yaşayan bir insan sigarayla o depresyonu yatıştırıyorsa, ona o sigarayı vermezsen ne olur? Ölmez ama ne olur? Tekrar söylüyorum bizim için ölümden daha ciddi hiç bir şey yoktur.

Her zaman sınırları zorlamalıdır insan. Eğer bu ruhsal acı bitmek bilmiyorsa, gittikçe artıyorsa ve en önemlisi öldürmüyorsa sonu nereye kadar gidebilir? Nasıl bir ruh haline girebilirsin? Her zaman sınırları zorlamalıdır insan. intihar edip (pes edip) sıradan bir insan olarak yok olmak mı, pes etmeyip sınırları zorlayıp ruhsal değişiklikler yaşayıp hayatının tecrübesini yaşamak mı?

Acıya dayanamamak yoktur, pes etmek vardır.