Geçen mahallede yürürken ali abiyle karşılaştık, puşt gibi bakıyordu yine, "alinin yannanında değilmiş askerlik" dedi bana. Yılların ağzına pelesenk ettiği bir laftı bu, mahallenin gülüydü ali abi, zamanında babası çok dövmüş bunu askere gitsin diye, bu da tutulmuş bi huurnun arkasına gitmemiş askere, o köşe senin bu köşe benim kaçmış durmuş, peder de rahatsız tabi durumdan, çat bi ihbar, jandarmalar koluna girmiş ali abinin, bir sorup bi soruşturma, demişler diyarbakır silvan jandarma alay komutanlığı.

Asker kaçağı olduğundan davul zurnayla omuzlarda taşıyamamışlar ali abiyi, öyle bir selam bir veda mahallenin ortasında tutmuş zütürmüşler askere, peder de dışardan olanları izliyormuş gururla, oğlu askere gidiyor ne de olsa, ali abi kollarında 2 tane jandarma, önünde komutan, direksiyonda astsubay olan askeri aracın camından kafayı çıkartıp puşt gibi bağırmış kalabalığa;

Alinin yannanında değilmiş askerlik !

Mahalleli anlamamış vaktiyle ali abinin bu lafını, peder huzursuzlanmış tabi, ali askerliği yakacak demiş mahalleliye. Gel zaman git zaman 3-4 ay geçmiş, ali abinin sevdiği kız başka bir adama kaçmış, peder vefat etmiş, ana per perişan, kardeşler daha ufak.. Mahalleli biraz sabır, ali bir gün gelir, ali gelene kadar sana biz bakarız, alide askerde bize bakar zaten demiş. Bir hafta geçmeden gelmiş ali abi, kolunda iki jandarma, ağzı yüzü kan içinde, elinde bir kağıt.

Demişler hayırdır ali niye geldin ? Cevap yok tabi, puşt gibi bakıyormuş sadece. Mahalleli kağıda bakmış, askeriye akli dengesi yetersiz diyip çürük raporu vermiş, askerde de baya dayak yemiş zaten, ali abi askerliği yakmamış belki ama kafayı yakıp dönmüş mahalleye. Jandarmaların bunu tutup askere zütürdüğü günden bu yana başka da bir şey dememiş kimseye. 28 yıl geçmiş üzerinden ama konuşurken 4 kelimeyi geçmemiş ali abi.

Eskiden şen şakrak bir adammış, şimdi sadece puşt gibi bakıyor. Bu değişimin sebebini karşımda duran adamın gözlerinin içine baktığımda artık bende anlayabiliyorum;

Ali abi'nin gerçekten de yannanında değilmiş askerlik.

Bizimgibi duygusuz picleri duygulandirabilen nadir insanlardan birisin birakman degilde kendini yakacan diye korkuyorum

Gitmesen olmaz mı

vay reis yine büyük serüvene yelken açıcaz desene. H.g bu arada.

Şarkımız: https://soundcloud.com/ke...um-bozuk-aksan-k-r-k-plak
güle güle güzel insan

Gitme be reis gitme.

Geldim reis

Kendine iyi bak sözlüğün kalemi en kuvvetli yazarı en yakın zamanda aramıza dönmen dileğiyle kendine iyi bak

O emekler hiç mi reis ?
Adam olmak suç mu reis ?
Nerdesin be reisss ?

Reyizzz

bayamlık olmadan hikaye altincisi bi boş olucak ama olsun bekleriz doner belki birgun

Yapma ya neyse bir gün geri dönersin elbette
Biliyorsun sinsi bir şekilde bekleyeceğim (:

Okumayın ali oldum

Not:özlicez seni reyiz 😘

Görüşürüz BAYAMLiK REYiZ

Birakma bizi be reyis

okumayın öpcük oldum... :D

Cidden özlerim amk vedaları hiç sevmiyorum. Geri gelirsin gerçi yoksa çok fena söverim olm sana :d illa gelirsin biliyorum yani neyse. Bu arada hikayeden dolayı türk filmi izliyormuşum gibi hissettim hüzünlendim.

Sincap

Koridorlarında yıllarımı geçirdiğim, hiç büyüyemediğim, zamanın durduğu, ama bitince çok hızlı aktığı, yaşanmışlıklarımın ve hislerimin toplu mezarlığı olan lisenin, hep açık olan kapısında izmaritine kadar yanmış sigaramla bekliyordum. Lise yıllarım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçmiyor, aksine tek bir olay slow motion olarak yavaş yavaş ilerliyordu. Olanlar aklıma geliyor, canım yanıyordu, sanki birisi eline bir çakmak almış da etimi kavuruyordu. Burnuma gelen yanık et kokusu bu tezimi destekliyordu, dudaklarımın arasında unuttuğum sigara derime yapışmıştı. Bu önemli değildi, eski yaşanmışlıkların tenime yapışıp bir daha çıkmayacak olmasından korkuyordum.

Onunla el ele tutuşup beraber yürüdüğümüz, katta hoca yoksa köşelere kaçıp öpüştüğümüz koridorda ilerlemeye çalışıyordum, duvarlara bakıyor, hava çok soğuk olduğunda oturduğumuz kaloriferin arkasındaki camdan bahçeyi izliyordum. Ben bahçeyi izlerken o geldi. Yanımda durdu ve konuşmaya başladı.

Özledin değil mi ? dedi. Özlemedim, özlemek istemedim, nefret etmeye çalıştım ama olmadı dedim. Eliyle bir yeri gösteriyordu, bakmamak için kendimi zorlasamda kendimi yazan şeyleri okurken bulduğumu hatırlıyorum.

Sincap ❤ Meşe Palamudu

Reis abinin yaraginda deilizki :;)))

Onu ilk gördüğümde koridorun ortasında tepkisiz durduğumu hatırlıyorum, bana doğru geliyordu, yaklaşıyordu, o yaklaştıkça ben uzaklaşıyordum, adımlarım istemsizce geriye doğru gidiyordu, sırtımı duvara yaslayana kadar devam etti bu. En sonunda kaçamayacağımı anlayıp karşımda duran güzelliğin bir daha hiç unutmamak üzere gözlerini ezberliyordum.

Meşe palamudu gibi mi duruyorum oradan bakınca ? dedi.
Neden, sincap gibi mi bakıyorum ? dedim. Hayır, meşe palamudu görmüş sincap gibi bakıyorsun dedi, gülümseyerek.

Sincaplar meşe palamuduna nasıl bakardı ki ?







4 yıl boyunca ben ona meşe palamudu dedim, o bana sincap.

4 yıl sonunda ben onu yedim, o da bana yenildi.

Yanıma baktığımda göremedim onu, zaten gelmemişti hiç, yıllar önce kazıdığımız bu yazıyı okşuyordum, sahiden güzel günlerdi. Diplomanın acelesi yoktu, önce bir rakı içmeliydi sincap, birazdan bahçede bulacağı meşe palamudunu karşısına alıp.