Beyler, çok yalnızım ulan. Başıma bir şey geldiğinde gideceğim 2 insan vardır normalde. Onlara bile bişey anlatasım gelmiyor artık.O ikisi de tanıyor birbirini.Biz üçümüz cidden yakın arkadaşlarız. Günümüzün sahte dostlukları gibi değil bizimkisi. ikisine de güvenim çok fazladır ama bu gece tamamen yalnız hissettim. Buraya yazmayı tek çare olarak gördüm umarım birileri vardır bu saatte

bahsettiğim iki arkadaşım.bi tanesi kız bir tanesi erkek. kız olanla bir seferinde konuşmamıştık 3 ay kadar.bir şeyler oldu barıştık tekrardan. kız bu sefer diğer erkeği engelledi konuşmayı kesti.ne olduğunu söylemedi bi süre ve benden de uzaklaştı. meğer kız bu çocuğu seviyormuş. çocuğu unutmak ve uzaklaşmak için böyle bir yöntem uygulamış.

hiç konuşmadılar kız her yerden engelledi çocuğu. çocuk ne olduğunu anlamadı çok üzüldü bu duruma. çok değer veriyordu çünkü kıza. uzun süre engelli kaldı. ulaşmaya çalıştı ama kız istemiyordu.bu sırada ben ikisiyle de iletişimimi kesmedim. kıza teselli verirken çocuğa bir şey anlatmadım.bu gece kıza cesaret geldi. kaybecek bir şeyim yok diyip çocuğa yazdı. anlattı tüm olan biteni. çocuk çok şaşırdı felan ama çok özlediği için bir şey demedi. konuşmaya devam ediyolar hala. eski günlerdeki gibiler. kaldıkları yerden devam ediyorlar. ikisi bu durumdayken ben umurlarında olmuyorum.bu çok koyuyor işte bana. kız oğlanı düşündüğünde yanında olan bendim. oğlan kızı özlediğinde yanında olan bendim. şimdi birbirlerine tekrar kavuştuklarında bana ihtiyaçları kalmamış gibi hissediyorum.

ikisiyle de bu kadar uzun süre ayrı kalsam ve sonrasında barışsam ikisi de beni bu kadar özlemezdi.bu iki insan dışında kimseye güvenmem kolay kolay. onlar bile böyle yapınca ortada kaldım işte. onların mutluluklarıyla mutlu olmam gerektiğini biliyorum ama çok zor geliyor bu durum.