babamın bakkal dükkanıyla kazandıklarım

o dönem mahalleden bir abla vardı. 33 yaşında falan. bi çocuğu var bunun 9 yaşında.
neyse, bu karının kocası 3 ay önce ölmüş ve tahmin edeceğiniz üzere bundan sonraki bölümler bununla ilgili oluyor.

annem zaten öldüğü için tek kalıyordum. aile apartmanındaydık. zemin katta dedemler, birinci katta biz, ikinci katta halamlar.
ben artık tek kalmıştım. neyse, zamanı biraz ileri sararsak gayet iyi bir işim vardı.

çok vaktimi alıyordu. market incik cincik malın çok olduğu bir yer olduğu için ve kayıtlı giriş çıkış yapmak zor olduğu için pek yanında çalışan elemana emanet edielcek bir yer değil. çok nadir emanet edebiliyordum napayım.

reserved

babam öldüğünde, üniversiteden mezun olalı nerdeyse 2 sene, askerden döneliyse 1 sene olmuştu.
iş bulamamıştım.

ben de zaten tıkır tıkır çalışan ve zaten iş bulamadığım için boş vaktimi değerlendirdiğim babamın marketinin başına geçtim. öyle bakkal dediğime bakmayın, mahallenin bim'i gibi bir şeydik. gayet geniş bir dükkanımız vardı, kipa ekspresslerden biraz daha küçüktür.

her şeyi satıyordur süper marketler gibi. o yüzden gerçekten para yağıyordu. ha, sürekli borç çevirdiğimiz için (büyüme politikası mk) paranın pek tadını çıkaramıyordum ama vardı yani param, gelirim. zaten o dönem daha mahalle arasına süpermarketler girmemişti bu diasalar, kipa ekspressler falan peydah olmamıştı. yasaktı sanırım

kızı gibip veresiyesini silen yeşilçam bakkalı sen misin yoksa?

para üstü diye kaç defa sakız verip kazıkladın bin

s.a

paradan puldan bahsetmeyecem. tattığım farklı hazlar ve başıma aldığım belalardan bahsedeceğim