Daha çok küçüktü.Pek tatlı değildi. Zeki de denmezdi.Ama onda farklı birşeyler vardı.O özeldi. Hiçbir ekstra özelliği olmamasına rağmen sevmiştim onu. Sadece akvaryumunda bir bedevi misaliyle dalgalanırdı.Son günlerinde yemekten kesilmişti.O tatlı kuyruğu eskisi gibi sallanmıyordu. Hayatından zevk almayı kesmişti.O patlak, şekilsiz gözlerinden bunu anlayabiliyordum. Kendisine bir arkadaş arıyordu. Onun bu aradığı arkadaşı olamamıştım. Arada sırada göz göze geldiğimizde içinden bana lanet okuduğunu hissedebiliyordum.Öldüğünü eve geldiğimde anladım.ilk başta çıkarmadım akvaryumundan. Orada beklettim. Anladım ki bana olan nefreti o aciz vücuduyla birlikte ölmemişti. Cesedi yavaşça bana döndü ve göz göze geldik. Artık dayanamıyordum.Onu çıkarmak istedim ama ona dokunmak istemiyordum. Mutfaktan bir maşa aldım. Arifi tuttuğum gibi tuvalete zütürdüm. Tuvaletten içeri attım. Artık ait olduğu tak yuvasına geri dönecekti. Hiçbir zaman ona verdiğim sevginin karşılığını alamamıştım. Belki böylesi en iyisiydi. Elim yavaşça sifona gitti.Son kez ona bakarak sifonu çektim. Yavaşça benden uzaklaştı...