+1
insanlık için bir gereksinim oluşturan inanç duygusunun din'e dönüştürülmesi; devletlerin en derin, en gizli ve en kanlı organizasyonudur. Kiya
---
Napoleon Bonaparte
Din sıradan insanları sessiz tutmak için mükemmel bir şeydir.
Din fakirlerin zenginleri öldürmemesini sağlar.
---
Friedrich Nietzsche:
Ne? insanları kendisine inanmaları koşuluyla seven bir tanrı ha? Bu sevgiye inanmayanlara korkunç gözlerle bakan, tehditler savuran bir Tanrı! Ne yani! Her şeye kadir bir Tanrı duygusu saklı kalmak koşuluyla bir sevgi! Onur duygusunu da, öcalma susamışlığını da altedememiş bir sevgi! Ne kadar Şark'a yaraşır şeyler bütün bunlar! "Seni seviyorsam sana ne bundan?" işte bir söz ki bütün Hıristiyanlığı eleştirmeye yeter.
inançlar hakikat düşmanları olarak, yalanlardan daha tehlikelidir.
''inanç, gerçeği bilmek istememektir.'
Ah kardeşlerim, yarattığım bu Tanrı, insan yapıtı, insan çılgınlığıydı, bütün Tanrılar gibi!
---
Albert Einstein:
Algılanamaz bir varlığın olduğunu varsaymak... algılanabilir dünyada
bulduğumuz düzenliliği anlamaya yardımcı olmaz.
Yarattıklarını cezalandıran ve ödüllendiren ya da bizim yaşayacağımız bir irade türüne sahip bir tanrı düşünemiyorum. Bedensel ölümden sonra kişinin yaşdıbını sürdürdüğüne ne inanırım ,ne de inanacağım...
---
Arthur Schopenhauer:
Tek tanrılı toplumlarda ateizm ya da allahsızlık, ahlak yoksunlugu ile eş anlamlı olmuştur.
Dünya, 15 yaşından küçük çocuklara din dersi vermeyecek kadar dürüst olursa, belki o zaman ona umut besleyebiliriz.
Dinler halk için gerekli, ve onlar için paha biçilmez bir iyilik.
Dinler ateşböcekleri gibidir: Parlayabilmek için karanlığa gereksinim duyarlar. Tüm dinlerin koşulu yaygın olan belirli bir derecede cehalettir. Ki sadece bu havada yaşayabilirler ancak.
Her şey dinin yanında:
vahiy, kehanetler, hükümetin koruması, en yüksek değer ve tanınmışlık... ve hepsinden öte, doktrinlerini çocukluğun körpe çağında zihne kazıma, dolayısıyla neredeyse doğuştan gelen fikirler gibi görülmelerini sağlama şeklindeki paha biçilmez ayrıcalık.
---
Karl Marx:
Din, bunalmış mahlukun iç çekişi, merhametsiz bir dünyanın ruhu ve aynı zamanda akılsız bir çağın aklıdır. Din halkın afyonudur. –
Tümünü Göster
