Kankalarım bir sorun var. Sizlerden ne yapmam gerek onu soracam. şimdi bir kız vardı bizim bölümde. önceden haftada bir kere belki selam verirdim. o derece samimi değiliz yani, sonra ortak ortamımız oldu, birbirimizi çok iyi tanıdık, artık daha çok vakit geçirmeye başladık. onunla vakit geçirirken çok mutlu oluyordum o da öyle düşünüyordu ama sadece arkadaş olarak görüyordum onu. o da beni tabi. bir anda samimi olmak da korkutuyordu beni çünkü etrafta dedikodu çıkar ve aramız bozulur diye korkuyordum ki korktuğum da oldu. sınıfta ikimiz de insani yönden çok iyiydik ve bizi yakıştırmaya başladılar. ilerleyen zamanlarda çok baskı yapıldı benden çok istiyorlardı yani beraber olmamız için. ben de uzaklaşmaya başladım kızdan çünkü eskisi gibi davranamamaya başladım kıza karşı. çünkü geçmişte en samimi kız arkadaşıma, baskılar sonucu olmaya başlamıştım içten içe, beynimi kemiriyordu sanki o düşünce. aynısını tekrar yaşamak istemiyordum. neyse ben uzaklaşmaya başladım ondan. sonra bir baktım o da uzaklaşıyor. hayırdır lan dedim. ama beni öve öve bitiremiyordu ortamlarda. sonra bana gıcık gıcık hareketler yapmaya başladı, ne yaparsam tersini yapmalar falan. beni kendinden soğutmaya çalışıyordu resmen ama nedenini anlayamıyordum. sonra bir arkadaş benimle konuşmak istedi tamam dedim. o kızdan hoşlanıyor musun dedi direk. cevap veremedim ama baskılar sonucu artık o yöne doğru gidiyordum ama direniyordum olmaması için. çünkü aynı ortamda bulunduğum kişi ile arkadaşlık yapmam. gerek bölüm olsun gerekse iş aşkı bana saçma ve tehlikeli gelir. arkadaşın sorusuna hayır dedim ama bir anlık düşünmedim değil dedim ama aynı sınıftayız dedim. o gözle bakamam ona dedim. o da olması için her şeyi yaparım dedi. çok yakışıyorsunuz dedi. ben onunla aramın bozulmasını istemiyorum dedim çümkü onunla vakit geçirirken çok mutlu olduğumu söyledim. o arkadaş da onunla bu konuştuklarımızı hemen ona yetiştirmiş, senden hoşlanıyormuş ama ters hareketlerinden dolayı senden gıcık kapmış falan demiş. bir başka arkadaşım da evine gitmiş ağzını yoklamış, hoşlandığın kişi var mı demiş. o da yok demiş. not: o kız da ben de samimi olduğumuz ortam, o at biniyordu çiftlikte, ben de onun sayesinde orayı keşfettim ve beraber at biniyorduk. arkadaşım da demesin mi, belki hoşlanan birisi vardır, ata binen uzun saçlı birisi diye beni tarif etmiş. o da hemen anlamış ama inanmak istememiş. böyle baskılar içerisinde olan bana oldu kankalar. bu baskılar sonucu kız artık benden uzaklaşmaya başladı. bu duyumları aldıktan sonra canım sıkıldı çünkü benim haberim olmadan, benimle konuşmadan, fikrimi bilmeden bana tavır yaptı. yeri geldi tersledi, acımasız davrandı, bunlar çok zoruma gitti. bende ona: hiçbir şey eskisi gibi olmaz demişti ben de: selam bile vermeyelim artık dedim. kökten samimiyetimizi bitirelim dedim ve bu konuşma 3 aydır istediğim şekilde gerçekleşti benim açımdan. yüzüne bile bakmadım. muhatap bile olmadım kendisiyle ama kendisi, ben birisiyle konuşuyorsam pat diye araya giriyor, konuşmalarıma ters yorum yapıyor, çok saçma diyor falan. yavrum ben seninle konuşmuyorum ki, sallamıyorum bile seni, neden muhabbetimin içine giriyorsun ki? başka bir örnekse, ben birisini bekliyorum geç saatte, onunla eve gitcem, o da var ortamda. o ilk başta geç oldu gidelim dedi arkadaşa, sonra arkadaş batak oynadı, saat ilerledi tabi, ben de gitmem gerekiyordu artık, bitsin oyunuzu hemen gidelim dedim. o da bu sefer, oturalım vazgeçtim gitmekten gibi çocukça söylemlerde bulundu. arabaya binecez artık, yanında boış bir yer var oraya sen geç dediler, o da x kişisi gelsin yanıma dedi ve beni istemedi
* çok da meraklıymışım gibi yanına oturmaya ama sabrediyorum gerçekten beyler, sesimi bile çıkarmıyorum, başka birisi olsa fiziksel tepki bile yapabilir ona o derece gıcık bir kişiliğe büründü. Ne yapmam lazım yorumlarınız önemli benim için. Sallamıyor tavrıma devam edeyim mi? yoksa sesimi çıkarmamamdan güç alıp gıcıklıkları daha da artar mı?
