2. bölüm.
çoh sosyal olmuştum o sıralar. "ortam bini" tanımına uymama az kalmıştı. gittim tanıştım. hakikatende oturaklı bir kızdı. sınıfın öbür tarafı gibi uçuklardan değildi. gerçi bende o taraftaydım ama her 2 tarafla da iletişim kurabiliyordum.
konuştuk espiriler mespiriler iyiydi aramız. gülünce gözleri beni benden alıyordu lan. hala aklıma geliyor. aman Allah ım sen neler yaratmışsın. niyetimi önceden tanıştığımız ama pek muhabbetimiz olmayan, xle arasının iyi olduğu y adlı kıza açtım. söylediklerine göre 3-4 rakip varmış. aramız iyi giderken benim bu rakipleri öğrenmem ve bu y adlı kızdan ağzındaki lafları bıçakla bile alamamam iyice deli etmişti beni. kafkanın dönüşümündeki gibi kasvetin en derin köşelerinde dolanıyordum. bu amk y sinden bilgi milgi alamıyordum artık. tersliyordu sürekli. y ile aramız fena bozulduğundan x lede konuşamıyordum o sıralar şu metni yazdım. kafam rahatlasın diye. isteyen metni es geçebilir. bu arada tahminimden uzun tuttu bunlar panpalar.
--
yazı--
Adam, bir sabah ölü olarak uyandı. Kafasını yavaşça kaldırdı, uykulu gözlerle etrafına bakındı. Gözlerini ovalamaya başladı, o sırada gözlerinden birisi aşağıya düştü, umursamadı. Kalktı, eşofmanının üzerinden kıçını kaşıyarak banyoya gitti ve elini, yüzünü yıkadı. Aynaya baktı, grileşmiş yüzünün sağ tarafını biraz önce düşen gözünün siyahlaşmış sıvısı kaplamıştı. "Ne kadar zaman uyuduysam, kokuyorum... " dedi. Banyodan çıktıktan sonra balkona çıktı. Etrafta bulutlardan kurtulabilen loş bir ışık, hafif bir ayaz vardı.Grimtrak gökyüzünün kasveti içinde boğulmuş bir şekilde içeri girerek üstünü değiştirdi. Evlerinin yüksek tavanı ve garip duvarları üzerine üzerine geliyordu. Avucunun içi terledi, kalbi hızlı hızlı atmaya başladı. Kalbi o kadar fazla kan pompalıyorduki kafasına giden kan beynini kafatasının tepesine sıkıştırmıştı. Düzgün düşünemiyordu. Kendini o kadar çaresiz ve bezmiş hissediyorduki eline bir silah alıp kendini alnından vurmak istiyordu. içindeki ses "Lütfen Tanrım, lütfen. Öldüm ama yaşadığım hayatın verdiği ağırlık hala üzerimde. Vücudum bulunduğu biçimden nefret edercesine çürümeye başlamış, herhangi başka birşeye dönüşmeye ya da yok olmaya çalışıyor, ama yaşadığım hayat beni buralardan ayırmıyor, aksine tutuyor içinde, beni en kasvetli yerine atmış aklımı ve kalbimi söküp almak için uğraşıyor... Cehennemini bu dünyaya mı getirdin Tanrım? Yoksa? Yoksa? Ben zaten bir cehennemde mi yaşıyordum? Belkide onun gerçekliğini ancak öldükten sonra kavrayabildim... Bilemiyorum. Kafam karmakarışık, hem ödevlerim? yapmadım onları, hem ben niye bunları umursuyorumki? öldüm ben... " . Bu sözleri derken yok olmaya çalışan vücudu bindiği minibüsün parasını uzatmış, her zamanki yerde inmiş, kurtulamadığı rutinleri fark edemeden kendisinden küçük parçalar düşerek, normal surat ifadesini takınmış okula doğru yürüyordu. sınıfın kapısının önünde durdu, iki kere tıklatarak açtı kapıyı. "Kusura bakmayın hocam" dedi. Oturdu sırasına. Ders bitti. Ders başladı. Ders bitti. Rutin bir gün bittikten sonra çantasını aldı ve gitti. Duraktan bir minibüse bindi. Evine gitti. Yemeğini yedi. Odasına geçti. Yatağına uzandı, örtüyü üzerine çekti. işte o an tüm gün boyunca içine hapsettiği nefreti, sevgiyi, karamsarlığı, kasveti kustu yatağına. Kustukça daha çok kusası geliyor. Bir türlü duramıyordu. Çıkan maddenin asidinden dolayı gözlerinden yaşlar akıyor, ani kasılmalar sonucu gözlerinin çevresi kıpkırmızı bir halkayla çevreleniyordu. Sonunda kesildi, durdu. Ama üzerine çektiği örtü bir tüp gibi çevresini sarmalamış, içeriye yada dışarıya çıkışa izin vermiyordu. Dışarı çıkardığı maddenin içindeydi artık, çevrelenmiş ve nefes alması engellenmişti. "Nasılsa ölüyüm" dedi içinden. Sessizce o sıvının içinde kayboldu. O an kalbinde ve bütün vücudunda bir acı hissetti. Sanki bir güç içinden kendisi için önemli bir şeyi çekip alıyordu. Bu her gece oluyordu. Her gece bir öncekinden daha hissizleşiyor, hafiflik hissiyle beraber bir duygusuzluk peydah oluyordu. Vücudu yavaş yavaş çürüyordu. 2 gün önce bir çocuğun ölümüne şahit olan bir annenin çığlıklarına, çırpınışlarına yarım metre öteden şahit olmuştu. Normalde herkes ağlarken, o hiçbirşey hissetmiyordu. Hemde hiç... Canını sıkan şey herkes gibi ağlamak yada üzülmek gereksinimi duyulan bir yerde hiçbirşey hissetmemesinin yanlış olduğunu bilmesiydi. Düzeltemiyordu bunu. Ama dün akşamki taktan bir dram-romantik karışımı bir filmde öylemiydi. Hüngür hüngür ağlamıştı. O an birşeyleri anlamaya başladı. Onun cehennemi hislerinin, duygularının teker teker sökülmesiydi. Sökülen her parçasında bedeni dış dünyaya karşı daha savunmasız oluyor, çürüyordu. Aylardır başına gelen buydu. Ölü değildi, yalnızca o herkesin tek anda yaşadığı birşeyi aylara sığdırmış bir şekilde yaşıyordu.
Adam, bir sabah ölü olarak uyandı. Kafasını yavaşça kaldırdı, uykulu gözlerle etrafa bakındı. Yatağından kalktı, ama sağ bacağı onunla beraber gelmedi. Sağ bacağını yatağında bırakan adam yüzünü yıkadı, gitmek için hazırlandı. Evden sekerek çıkmaya çalışırken destek aldığı sol kolu kendini yere bıraktı adamın vücuduyla beraber. Adam, sağ koluyla sürünerek ilerlemeye çalıştı. Bir yerden sonra sağ koluda kendini bıraktı. O an yaşadığı büyük çaresizlikle kafasını asfalta vurdu. Bir, iki... 3. defa kafasını vuramadı. Kafasıda kendisini yarı yolda bıraktı... Parçalanmış bedenini orada yalnız bırakırken tek düşündüğü cezasının tamdıbını çekip çekmediğiydi. Bir yeniden diriliş bekliyordu. Küllerinden doğmak. Raskolnikov gibi, Lazar gibi...
--
yazı--
bunları yazmak beni ruhen rahatlattı ve konuşmaya önceki kadar olmasada devam ettik. x gülünce benim yaşam enerjim tavan yapıyor, susunca ise akciğerlerim ve kalbim sırtımdan sökülüp çıkarılıyordu.
işte bu noktadan sonra işler sarpa sardı. zaten artık benle pek konuşmayan x, aramız az buçuk düzelsede yine sevmediğim, sevemediğim işime taş koyan y iyice öldürdü beni. normalde yemeği bıraktığım yiyeceklerden ötürü çıkmayan sivilceler oluşan kasıntıdan pıtır pıtır çıkmaya başlamıştı. neyse gibtir et sivilceleri. x le beraber gelen bi kaç arkadaş daha vardı bu sefer onlarla konuştum. öğrendiklerime göre bu tek rakip olarak algıladığım "naytçı" bine karşı eskiden bi olayı varmış x in. deliriyordum resmen ulan amk naytçısı tipide benle eşdeğer olan godoşun işime taş koyuşu iyice sinirimi bozdu.
sonra benim y ile son konuştuğum da bana şunu dedi.
"ya sürekli etrafındaolmandan rahatsız oluyo yeaa."
ulan yeminle sürekli etrafında değilim. kız rahatsız oluyormuş benden. bunu söylemeden 1 gün önce 50 dakka gelmeyen iett yi bekledim ben onla. zütüm dondu. donan züt olsun be sabaha kadarda beklerim onu. konuştuk o zaman bayağı hiçte rahatsız oluyor gibi görünmüyordu.anlamadım bende iyice kafam bozuldu. sonra geri çektim kendimi biraz, y yi derslerd 3-4 defa bana bakarken yakaladım. ulan tanımasam benden hoşlanıyor diyeceğim. kıskandı lan x i resmen kıskandı x e duyduğum ilgiyi. 2 gündür konuşmuyorum ne x le ne y ile.
velhasıl arkadaşlar takun içi bi durumdayım. bu rahasızlığını söyledikten sonra iett olayını falan anlattım y ye. sonradan duyduğuma göre x e söylemiş düşündüklerimi. o yüzden 2 gündür konuşmuyorum. aslında iyi anlatırım ama ne olduysa soğuktanmıdır nedir derdimi pek iyi anlatamadım panpalar. olsun. artık o kadar batmış bir durumdayımki belki kabul eder ümidiyle(evet hakkaten var öyle birşey, hakikaten küçük olmasada bir ihtimal var) açılacağım pazartesi kıza. ne var ne yok bütün düşüncelerimi söyleyeceğim. inceldiği yerden kopsun. bakarsın şu ana kadar ki denemelerimin içinden tek olumlu sonuç bu çıkar. evet farkındayım sıktım sizi. ellerim dondu lan.
sabah internette dolaşırken rastladığım şarkıya bak. zamanlama mükemmel. olmadı sktrin yazdıklarımı sadece bunu dinleyin anlarsınız.
http://fizy.com/#s/1ajf3n
buraya kadar okuyan herkese teşekkürler. sorularınız tavsiyeleriniz, merak ettikleriniz varsa yazın lan. en çok ihtiyaç duyduğum zaman çünkü.
