bin leyla verseler bir mevlayı değişmem

Azm-u hamam edelim, sürtüştürem ben sana,
Kese ile sabunu, rahat etsin cism-u can.

•

Lal-u şarap içurem ve ıslatıp geçirem, Parmağına yüzüğü, hatem-i zer drahsan.

•
Eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır? Lale ile sümbülü kakülüne nevcivan.

•
Diz çökerek önüne ılık ılık akıtam, Bir gümüş ibrik ile destine ab-ı revan.

•
Salınarak giderken arkandan ben sokayım, Ard eteğin beline, olmasın çamur aman.

•
Kulaklarından tutam, dibine kadar sokam, Sahtiyenden çizmeyi, olasın yola revan.

•
Öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarıda hiç, Düşmanın bağrına, hançerimi nagehan.

•
Eğer arzu edersen, ben ağzına vereyim, Yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman.

•
Herkese vermektesin, bir de bana versene, Avuç avuç altını, olsun kulun şaduman.

•
Sen her zaman gelesin, ben Vehbi'ye veresin, Esselamun aleyküm ve aleykümesselam.

sol framede olması gereken bir başlık

ömer hayyamı sıktırtme bana saldıray severim seni yapma ,

Arifler ortasında sofilik satmayalar,
ihlas ile aşka riyayı katmayalar.

Ya bildiğini eyit, ya bir bilirden işit,
Teslimlik ucunu tut sözü uzatmayalar.

Kur’an kelamım dedi, gönlüne evim dedi,
Gönül ev ıssın bilmez, âdemden tutmayalar.

Gönül sındı bulundu, hem Hakk’a yakın idi,
Yine dikerim diye, bütünü yırtmayalar.

Mumlu baldır şeriat, tortusuz yağdır tarikat,
Dost için balı yağa, pes niçin katmayalar.

Arif can verir duymaz, yalancı mala kıymaz,
Yalan ile gerçeği beraber tutmayalar.

Kıymetin duyar isen, neye değer iş bu dem,
Erenlerin manasın almaza satmayalar.

Miskin Adem yanıldı, Uçmak'ta buğday yedi,
işi Hak’tan bilenler şeytandan tutmayalar.

Şirin hulklar eylegil, tatlı sözler söylegil,
Sohbetlerde Yunus’u hergiz unutmayalar.

oha amk bildiğin edebiyat fakültesine geldik lan

Aşıkları Tamu'su yandırmıya,
Uçmağına bular baş indirmiye.

Yedi Tamu bir aha katlanmıya,
Yedi deniz aşk odun söndürmiye.

Bin bir bela çekmeyince Nuh gibi,
Tufanında gemiye bindirmiye.

ismail gibi kurban olmayınca,
Cebril güzel koçu indirmeye.

Musa gibi çobanlık etmeyince,
Kelimim diye Tur'a göndermiye.

Yunus şimdi dal bu mana gencine,
Vay ana kim Allah uyandırmıya.

Âşıklara ne diyem aşk haberinden şirin,
Aşk ile dinleyene aydayın birin birin.

Evvel yer gök yoğ iken var idi aşk bünyâdı,
Aşk kadimdir ezeli aşk getirdi ne varın.

Evvel ezel bezminde kim dost yüzün gördüyse,
Onun canıdır âşık sor ondan aşk haberin.

Aşkı hiçbir nesneye mesel bağlasam olmaz,
Dünyâda âhırette ne tutusar aşk yerin.

Emânettir sakıngıl aşk haberini zinhâr,
Oturup değme yerde söyleme aşkın sözün.

Sarrafların katında kaide şöyledürür,
Kadrin bilmez kişiye göstermedi gevherin.

Yunus’un havsalası aşkı ile dolmuşdurur,
Derdin saklayamadı keksiz söyler aşk dilin.

Âşık oldum erene ermek ile,
Hakk’ı buldum ben eri görmek ile.

Ere erdim, erde buldum maksudum,
Bûlamâdım taşradan sormak ile.

Ne yere baktım ise er oturur,
Gönlün aldım yüz yere sürmek ile.

Hak’tan imiş canlara cümle nasip,
Olmaz îmiş Kâbe’ye varmak ile.

Eşiğindir Kâbe bilirsen senin,
Bulamazsın yol çekip armak ile.

Beni gören bir pula saymaz idi,
Şimdi gören gösterir parmak ile.

Bir göl idim, kıldı erenler nazar,
Deniz oldum dört yana ırmak ile.

Geldi ün Yunus, durudurdum uru,
Gözüm açtı kulağım burmak ile.

Âşık oldum bugün meydan içinde,
Benim hey pehlivan merdan içinde.

Bu dem aşkın suyuyla gayrı yudum,
Acep arif benim irfan içinde .

Bugün aşk bahrinin gavvası oldum,
Gevherler bulmuşum umman içinde.

Benim bugün harabât- ü melâmet,
Benim o yürüyen seyran içinde.

Eğerçi küfr donun giydi sûret,
Gönül canı görür iman içinde.

Eğer arif isen bilgil ki binâ
Geri kendisidir dükkân içinde.

Onu isteyeci çoktur velâkin,
Benim mahrem hemen mihmân içinde.

Yunus, aşk ile kaimdir bu âlem,
Onun çün devreder devran içinde.

Aşksızlara verme öğüt,
Öğüdünden alır değil.
Aşksız kişi hayvan olur,
Hayvan öğüt bilir değil.

Ekgib olman ehillerden,
Kaça görün cahillerden.
Tanrı bîzar bahîlerden,
Bahîl dîdâr görür değil.

Boz yapalak devlengece,
Emek yeme erte gece.
Onun işi göstepektir,
Salıp ördek alır değil.

Şah balaban, şâhin doğan,
Zîhî öğmüş onu öğen.
Doğan zaif olur ise,
Doğanlıktan kalır değil.

Kara taşa su koyarsan,
Elli yıl ıslatır isen.
Heman taş gine bayağı,
Hünerli taş olur değil.

Ol “iki cihan güneşi”,
Zâhir dünyasın değşirdi.
Câhil onu öldü sanır,
Ol hod ölmez ölür değil.

Yunus olma câhillerden,
Irak olma ehillerden,
Câhil ne var mümin ise,
Câhillikten kalır değil.

Aşksız adem dünyada belli bilin yok durur,
Her biri bir nesneye sevgisi var aşıktır.

Çalabın dünyasında yüz bin türlü sevgi var,
Kabul et kend'özüne gör kangısı layıktır.

Biri Rahmani’r-rahim biri Şeytan’-racim
Onun yazdığı müzdi sevgisine taalluktur.

Dünyada Peygamber başına geldi bu aşk,
Tercümanı Cebrail, maşukası Halik’tir.

Ömer ü Osman Ali Mustafa yarenleri,
Bu dördünün ulusu Ebu Bekir-i Sıddık’dır.

Alem fahri muhafazid Mirac’a ağdığında,
Çalap’dan dilediği ümmetine azıktır.

Yunus senin ayıbını gözlegil ayrığı ko,
Kimsenin ayıbına sen bakmagıl yazıktır.

Aşkın şarabın içeli,
Kandalığım bilemezem.
Şöyle yavu kıldım beni,
isteyuben bulamazam.

Derya-vü umman olmuşam,
Gevherlere kan olmuşam.
Hüsnünde hayran olmuşam,
Kend'özüme gelemezem.

Zatına yol bulumadım,
Senden nişan alımadım.
Çünki seni bilemedim,
Kulluğunu kılamazam.

Yoluna basaldan kadem,
Varlığımı kıldım adem.
Gözden ırılma sen bir dem,
Ki sensiz ben olamazam.

Adın dolalı ellere,
Senden nişan alımazam.
Aşkın ile mest olalı,
Cennetlere kalamazam.

Benim vurup bünyadımı,
Yunus yazaldan adımı.
Kestim kamudan umudu,
Aşkından ayrılamazam.

Aşkın odu yüreğimde,
Neler eyler, neler eyler.
Bugün ben bir aşk gördüm,
Bu derdimden haber söyler.

Gelin hey dertliler gelin,
Bu derdimden siz de alın.
Dertli bilir dertli halin,
Ya dertsizler bunda n'eyler?

Kimisi dost yüzün gördü,
Kimi dahi görem derdi.
Aşık maşukuna erdi,
Şimdi yine bayram eyler.

Bugün Mansur olup n'idem?
Şeyhimin yüzünü görem.
Maksadum bu idi erem,
Âşık yine derdin söyler.

Yunus aydur: Âşık oldum,
Maşukun derdinden öldüm.
Teveccüh maşuka kıldım,
Onun ile gönlün eyler.

Aşkın odu düştü cana, eritti yürek yağını,
Kesti hevasetin kökün, oda yandırdı bağını.

Kazdı kahır kazmasıyla, canda cefa ocağını,
Çaldı nefsin boynuna himmet eri bıçağını.

Himmet suyu ile yudu, gönlün evin ap arıca,
Hizmet kapısından, ona sundu şükür ayağını.

Her kim bize yanı yanar, Hak dileğin versin ona,
Urmaklığa kastedenin düşem öpem ayağını.

Kim bize taş atar ise, güller nisar olsun ona,
Çırağıma kastedenin Hak yandırsın çırağını.

Miskin gönlün, aşk elinden iki büküldü vücudu,
Tövbe kapısından, sundum ona iman dayağını.

Gel şimdi miskin Yunus, hevaseti elden bırak,
Çalabım, sen ruzi eyle bizi, kanaat bucağını.

Aşkın ile aşıklar,
Yansın ya Resulullah.
içip aşkın şarabın,
Kansın ya Resulullah.

Şu seni seven kişi,
Komuş yoluna başı.
iki cihan güneşi,
Sensin ya Resulullah.

Şu seni sevenlere,
Kıl şefaat onlara.
Mümin olan tenlere,
Cansın ya Resulullah.

Aşıkım şu didara,
Bülbülüm şu gülzara.
Seni sevmeyen nara,
Yansın ya Resulullah.

Derviş Yunus’un canı,
Âlem şefaat kanı.
iki cihan sultanı,
Sensin ya Resulullah.

Aşkın gönlüm yağmaladı,
N'olsa gerek şimden geri.
Bir od bıraktın canıma,
Yansa gerek şimden geri.

Evvel od'a düşüp yanar,
Ömür geçer, devran döner,
Gün geçtikçe benzim solar,
Solsa gerek şimden geri.

Ne acayip sergüzeştler,
Bağrım dolu serzenişler,
Durmaz akar kanlı yaşlar,
Aksa gerek şimden geri.

Dayim riyazet çekenler,
Halvetlerde diz çökenler,
Dost yoluna can verenler,
Verse gerek şimden geri.

Sen padişah ben bir kulum,
Ebedi kulluğa geldim.
Seni sevdiğimi âlem,
Bilse gerek şimden geri.

Yandı ciğerim nar ile,
Günüm geçer hep zâr ile.
Her dem yüz vurup yâr ile,
Olsa gerek şimden geri.

Miskin Yunus deli olmuş,
Marifet bahrine dalmış.
O denizde gevher bulmuş,
Bulsa gerek şimden geri.

Aşkâre kıldım bugün pinhânımı,
Can veriben buldum ol cananımı.

Can gönül hayran kalıptır maşuka,
Maşuk ile sürerem devranımı.

Dert gerektir, dert gerektir, dert gerek,
Kim gerek derde, verem dermanımı.

Bî-mekânım onun için bu dünyada,
Kimsene bilmez benim mekânımı.

Kânı buldum-u n'iderem ayrığı?
Yağmaya verdim bugün dükkânımı.

Tup benim çevgânı aldım çalarım,
Kim ala bu toptan çevgânımı?

Yer benimdir, gök benimdir, arş benim,
Gör nicesi germişem sayvanımı.

Yunus olduysa adım, pes ne acep?
Okuyalar defter-ü divânımı.

Allah belanı versin ey nehr!
Allah belanı versin ey dehr!

Aşk makamı alidir,
Aşk kadim ezelidir.
Aşk sözünü söyleyen,
Cümle kudret dilidir.

Diyen o, işiten o,
Gören o, gösteren o,
Her sözü söyleyen o,
Suret can menzilidir.

Suret söz kanda buldu,
Kanda söz işit oldu.
Suret kendi geldi dil,
Dil hikmetin yoludur.

Suretler ün diyemez,
Söz kendisi söylemez.
işler hicapsız olmaz,
Risalet hasılıdır.

Bu bizim işretimiz,
Odur bu lezzetimiz.
içip esridiğimiz,
Aşk şerbeti gülüdür.

Onu ona dersin onun,
Söyleyen o, söz onun.
O bizimdir, biz onun,
Gayrı tesbih dilidir.

Yunus sözün tak kılan,
Görmedi münkir olan.
Ömrün zulmete salan,
Marifet yaksuludur.

güzel lan devam edin okudum hepsini