Ben 2500 tl maaş alıyorum ev kendimin. eşim ben ve oğlum yaşıyoruz. aylık giderim ortalama 3500 tl. maaşım yetmediği için cebimde de nakit kalmadığından sebep sürekli nakit avans ya da kredi çekiyorum. son 5 - 6 aydır borçlarmı kapatmak için nakit avans ve kredi çektiğimden dolayı 5000 TL giderim oluyor ama ödeyemiyorum şu anda bankalara 30 000 toplamda borcum var. her gece başımı yastığa koyduğumda sabaha kadar bölük pörçük uyuyabiliyorum. sürekli banka kabusları görüyorum. bazısının küçümsediği amaan 50 tl bir şey olmaz dediği para benim için çok büyük para. sigaram yok bu arada. içseydim bile mecbur bırakırdım. aileme iyi bir hayat yaşatabilmek adına bazen ek işler yapıyorum 50 tl gibi bir ücrete. bekarlıktan kalma ayakkabı ve kıyafetlerimle idare ediyorum evleneli 6 sene oldu siz hesap edin.
sırf çocuğumun geleceği için endişeliyim kendim varsın aç kalayım sokakta yatayım problem değil. onun bir şeyi ekgib olmasın yeterki. çalıştığım yerde her ay maaşımı ve avansımı geç alıyorum. eve giderken her gece kafamda milyonlarca soruyla gidiyorum. en acı veren soru da şu bu ay peki nasıl yapacağım. kış en nefret ettiğim ay. doğalgaz elektrik faturası bu aylarda tavan yapar. kışın su geçiren botlarımda işe gidip geliyorum. hasta olsam bile doktora gidemiyorum. ilaç yazar da birde eczane masrafı çıkmasın diye. sonuçta 5 tl lik ilaç için bile reçete yazdırın eczanede 15 tl ödemek zorunda kalıyorsunuz.
bazen bu ülkeden gitmek istiyorum hayaller kuruyorum ama hasta annem ve babama bakmak zorundayım onları bırakamıyorum sonuçta tek çocuğum.
zengin bacaklarımın ve kayınbiladerlerimin her gün yanımda böbürlenmelerini sessiz sedasız izliyorum. yok efendim şurada şu akdar hesap ödedim, şu paraya bunu aldım, şu arabayı alıcam gibilerinden. kimsenin malında gözüm yok çok şükür ben kendi ailemi geçindireyim yeter diyorum ama olmuyor. arkadaşalrım bir yere davet ettiklerinde gidemiyorum zaten pek arkadaşımda kalmadı bu sebepten. belki eşimi kızkardeşleri gibi ya da yengeleri gibi güzel yaşatamıyorum ama o da alıştı bu halimize. en azından karnımız doyuyor diyor.
benim hayatımın gerçeği bu asgari ücret alan aileleri düşünemiyorum bile. halime şükredeyim mi üzüleyim mi bilemiyorum.
iyiki zamanında evimi almışım birde kira ile boğuşamazdım. çocuğum çok ufak olduğundan eşim onunla ilgileniyor. biraz büyüsün kreşe verelim bende çalışacam diyor bütün gün koca parası yiyen kız kardeşlerine ve yengelerine inat.
aile toplantılarında benim için büyük olan paralardan bir hiçmiş gibi bahsediliyor çoğu zaman sessiz kalmak zorunda kalıyorum dinlemiyorum başka şeyler düşünüyorum. özellikle çocuklarının doğum günleri olduğunda çok zorlanıyorum. bende tek çocuk var ama diğerlerinde 2 3 den aşşağı çocuk yok. her sene 10 15 tane hediye almak zorunda bırakılıyorum. yılbaşları da cabası çünkü onlar alınca sen de almak zorunda kalıyorsun. o nedenle hediyelerden nefret ediyorum. düğünlere mümkün olduğunca bahaneler uydurarak gitmemeye çalışıyorum. kimse halimizden anlamıyor.
ayda evime 500 gr et zor giriyor oda çocuğuma genelde,
bazı arkadaşalr abartma kardeşim amma salladın amma ağladın diyebilirler inanmayanlar çıkabilir ama bu benim gerçek hayatım. alıntı felan değildir.

size içimi döktüm kusura bakmayın çok uzun yazdım ister okursunuz ister okumazsınız canınız sağ olsun.