Varlığımı hissettiğim o ilk an.. Garip bi histi, kamçı gibi bir kuyruğum ve bir kafa.. Geldi yeni çömez diye patavatsız bi kahkaha işittim. Ortamı süzdüm puslu gözlerimle. Kocaman bir mahşer.. Kimileri batak oynuyor, kimileri bi aşağı bi yukarı volta atıyordu. Kulak kesildim muhabbetlere biraz.
-bugün iş yok, cuma günü mü bugün?
+yok kadir gecesi, resmi tatil yani.
-hayfını yarın alır desene

Anlatılanlardan hiçbir şey anlamıyordum. Sonra o babacan sesi duydum.
"Delikanlı! Kaderin, senin tercihlerinle çizdiğin yoldur. Şimdi iki tercihin var, zerre mi kalmak istersin, yoksa hakikât-ı beşer olup ana rahminde filizlenerek sefasını da cefasını da çekmek mi istersin âlemin? "

Bu koca çınarın alaycı bir tebessüm ederek sorduğu soruya aynı tonda cevap verdim.
"Senin seçtiğin tercih değil ihtiyar! Heralde çok sevdin burayı"

Bu cevabıma tekrar alaycı bir gülüş atmasının altında tecrübenin yattığını anlamam geç olmadı. "Anlat ihtiyar, nasıl çıkacam burdan"
Parmağıyla o yolu işaret etti.

"Zamanı gelince herkes gibi koş, ama sana tavsiyem, tünelin sonunda ışığı görürsen kaç derim. Kadın bir kaledir. Önce kapısına kütükle bir ileri bir geri vurursun. Kapı açılır, açıldı diye zafer mi kazanırsın? O kalenin burcuna sadece bir kişi bayrağı diker Ulubatlı hasan gibi"