bu başlıkta çok büyük bir efsane

benimde aynı hayalim vardı.

şimdi alkolik işsiz yalnız bi adamım.

galiba o yüzden anlamadım yazanları amk.

reserved

yok artık acun

reserved

panpa durumuna çok üzüldüm bazıları tarafından sevilmemek zor birşeydir çok acı durum ama bunun için intihar etme veya sevdirmeye çalıs kendini

@47 panpa olayı anlamamışsın bunları yazan kişi şu anda ölü.

beyler sözümü tutamıycam bir kısım var şu an paylaşıcağım.

malesef

mesela enteresan evlenme teklifi fikirlerim vardı hayatımın kadınını bulduğumda ona her ülkede evlenme teklifi edicektim her ülkeden bir yüzükle. belki biraz tadı kaçıcaktı ama olsun bunu biriniz yapında en azından boşa gitmesin. ailemden iyice bıktığıma kanaat getirmiştim ama ne yapabilirdim onlar benim ailemdi beni büyütüp yetiştiren insanlardı. onlara isyan etmek yerine sokaklara isyan etmek daha makbul geliyordu bana.

özet geç panpa arkandan sövdürme

reserved

ama sokakların bile bir havası vardı yani bir karizma sahibiydiler bende o yoktu. samimi olduğumu sandığım arkadaşlarım ise benden ayrı buluşurlardı eğlenirlerdi isteseler tek gecede onlarla 10.000 lirayı yerdim isteseler yanlarından hiç gitmezdim isteseler hepsini hem para hem de manevi dostluğa boğardım ama istemiyorlardı ki. bana hiç şans vermiyorlardı nerdeyse. arkadaşlar ailenin ailede arkadaşların yerini tutamazdı ama bende ikisi de yoktu. sadece biyolojik bir aileye sahiptim ben. bu da o kadar kötü değildi düşününce. bir defasında bayramda mı ne babamın elini öpmeye çabalamıştım elini vermedi bende gidip cami imdıbının elini öperek benden yaşlı bir erkeğin elini öpmüş oldum. bası olmayanlara sözüm yokta bayramda babanızın elini öpememek adama nasıl koyuyor biliyor musunuz? bana koymadı aslında biliyordum böyle olacağını ama her sabah belki bu gün olmaz umuduyla uyanırdım ben sofrada bir şey dediğimde kimsenin cevap vermemesi ve babamın bana sonuna kadar para vermesi hoş değildi mevla ne olursa olsun başından gideyim diye iki katını vermeye hazırdı. hatta bir keresinde şakasına baba bir yüz bin lira verde 20 sene boyunca ortalıktan kayboluyum demiştim bankadan kredi çekeyim istersen ben öderim dediğinde değerimi anlamıştım.

aslında o kadar da kötü bir yerim yoktu parayla bile olsa hala kullanılabilir bir bakiyem vardı zaten tek mutluluk kaynağım da para olmuştu. hiç arkadaşım veya dertleşicek kimsem yoktu, kitaplar yazdım tam 850 sayfadan 4 kitap yazdım. 85 tane uzun metraj 107 tane de kısa metraj film senaryosu yazarak benimle dostluk kurmayan insanların dostluklarını kafaın içerisinde kurdum. bu yüzdendir ki biraz farklı bir insandım, yani nasıl desem biraz değişik.

tabi ailem ben doğduğumdan beri böyle değildi ama bir zamanlar benim çalışmam ve okulu bırakmam için çok baskı yapıyorlardı ikisini beraber idare etmek için çabalıyordum bende. ama tabi zor oluyordu okuldan işe işten eve evden okula okuldan işe böyle devam edip durması sinirlerimi bozuyordu bende ya işi ya okulu bırakacaktım. okulu bıraktım çünkü ailemin çok paraya ihtiyacı vardı o zamanlar bakmayın şimdilerde konya'nın sayılı zenginlerinden bunda benim emeğim çoktu ama hepsi helal olsun

rezerved

reserved

reserved

reserved

arkalardan reserved

reserved

reserved