kusenim irlanda'ya dil okuna gitti. ilk 6 ayini bitirdikten sonra tatile dondu. daha gittigi ilk ayda bir restoranin mutfaginda is buldu. haftaligi 220 euroydu. ardindan birkac bulagibci, garsonluk isinden sonra bir otelin barinda calismaya basladi. simdiki yerinde haftaligi 500 euro iken tatilde buraya geldiginde dahi resmi isinli oldugundan maasi yine yatti.

bir yere gittigimisde “ben oderim ya bana kac euro” diyor. euro kasanmanin getirdigi o osguveni goruyorum.

bana da “cek kredi, yasil dil okuluna, gel” diyor. “en kotu iste bile calissan cektigin krediyi rahat odersin.”

ki ilk donem okul parasini ailesi oderken ikinci donem parasini kendi kasanarak oduyor. ayni samanda ev kirasi ve yasam giderleri de mevcut. arada annesine de para gonderdi.

insan osenmiyor degil. yalan yok. aile, arkadas veya cevreden dolayi degil de bu ulkede bir seyler yapmaya dair hayallerim olunca bir adim geri duruyorum. bir yanim “cesur ol, git” derken diger yanim “peki ya hayallerin” diyor.

ya hayallerime degecek bir gelecek insa edecegim burada ya da pismanlikla sonuclanacak her sey. hayirlisi bakalim.