+109
-2
cuma günü istanbul'da felaket bir yağmur vardı. evden otobüs durağına gidene kadar ıslandım. şemsiye almam şart oldu. otobüsten indikten sonra yürümem gereken çok yol vardı. girdim bir milyoncuya. "şemsiyeler ne tarafta" dedim. "şu boncukların yanında" dedi eliyle işaret ederek bir milyoncu. 3 liralık, 5 liralık ve 7 liralık 3 çeşit şemsiye vardı. benim de cepte 12 lira para var. neyse 3 liralıklardan şöyle sağlam görünümlü, siyah, şekil bir tanesini seçtim..
dışarı çıktım şansa az ilerde uzun zamandır tav oldugum bir hatunu gördüm. hazırlıksız yakalanmış o da benim gibi. ne şemsiye var ne bir şey.. kapşonuna bile zor hakim oluyor. hemen koştum tabii yanına. gülerek "naber hihihi gel ıslanma beraber gideriz" dedim. "iyi olur valla" dedi neyse şemsiyeyi açtım. açar açmaz rüzgar vurdu anasını satiyim. şemsiye ters döndü. neyse çaktırmıyorum tabii tellerini terse çevirdim yine düzeltiyorum "ihihhi" diye sırıtarak. kız sokulacak ama paso şemsiye ters dönüyor.
daha aldığımdan 4 dakika geçmedi tellerinden 3 tanesi koptu, bezi folloş oldu zaten. kız "at onu gitsin ya benim otobüs şuraya gelecek zaten" dedi. karizmayı bozmamak için hemen şemsiyeyi yolun kenarına attım "şey hihihi ben gidip şöyle sağlam bir tane alıp geliyorum hemen bekle" dedim. neyse koşar adım yağmur altında yine bir milyoncuya gidiyorum bu sefer o 7 liralıktan alıcam. koşar adım giderken arkamı bir döndüm ki kız otobüsün ön kapısından giriş yapıyor. suratını çevirmedi bile daldı içeri kaşar. otobüs kapıyı kapattı öyle yağmur eşliğinde gittiler anasını satayım. ben de kala kaldım mal gibi. cepte zaten 9 lira kalmış gittim attığım şemsiyeyi yerden kaldırdım, telleri hafiften düzelttim kullanmaya devam ettim. ne yapacaz öğrenci adamız.
bu da böyle bir anımdır binler.
