Evet beyler olay daha dün başıma geldi.
Ben uzman çavuş bi panpanızım.
Malum Ohal ilan edildiğinden beri haftasonu tatilimizin bir gününde mesaiye kalıyoruz. Neyse dün işten çıkınca doğruca eve geldim. Benim bi dedem var beyler 1917 doğumlu.
Bu daha gençken Atatürk'ü seyahatlerinden birinde görmüş.
Atam buna hal hatır falan sormuş.
Gördüğü herkese bunu anlatır beyler.
Dedem son bikaç yıldır bunamaya falan başladı.
Bazen kendi oğlunu kızını bile tanımaz.
Neyse ben işten geldim.
Üstümde kamuflajlar falan.
Eve bi girdim adam beni görür görmez oturduğu yerden zar zor doğruldu.
Asker selamı verdi. Hoşgeldiniz paşam diye bağırıp elime sarıldı.
Noluyo lan! demeye fırsat bulamadan adamın gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı.
Adam mutluluk gözyaşları döküyoken, ben senin torununum demeye dilim varmadı beyler.
Her ne kadar layık olmasamda Atatürk gibi halini hatrını sordum, muhabbet ettim biraz.
Ben odadan çıkarken hala selam veriyodu.
Üzerimi değişip geldim hemen yanına oturttu. Heyecanlı heyecanlı anlatıyo Mustafa Kemal Paşa beni ziyaret etti falan diye.
Gözlerim doldu amk adamı öyle görünce.
Bi yandan mutluyum dedem mutlu oldu diye ama bi yandan da içimde bi suçluluk hissi var adamı kandırdığım için.
Adam çok mutlu oldu sonuçta.
Sizce kötü mü yaptım beyler?

edit sağolun beyler cidden yardımcı oldunuz

edit2 @2 ben ömrümde böyle dönüş görmedim