Olay 1994 yılının bahar aylarında geçiyor. Olayın içeriği ise şu şekilde; 1994 yılında Derecik köyüne yeni bir aile taşınıyor, fakat bu aile diğer insanlardan bağımsız şekilde köyde yaşamlarını sürdürüyorlar. Bu ailenin ve karı-koca zannedilen iki kişinin gece vakitleri sürekli ahırlarda, dışarılarda ve karanlıklarda görüldüğü söyleniyor. Bu insanların insan olmadığı ve köyü rahatsız etmek için geldikleri tarzında söylemler bile çıkmıştı. Köy ahalisi en son dayanamayıp bu olayları köyün ağası olan Ahmet ağaya anlatmak için Ahmet aganın evinin yolunu tutuyorlar, bu olay Ahmet ağaya anlatıldıktan sonra Ahmet aganın bir yaveri il’e gittiğinde bu aileyi ve bu köyü ildeki insanlara yayıyor ve bu olayların yayılmasından sonra bir grup araştırmacı köye geliyor. Olaylar başlıyor. Olay Bursa il’inde 1990-1996 yılları arası olayları, tarihi mekanları araştıran ve bu köye giden tek kişi olan muhafazid Y*** tarafından sizlere anlatılacaktır.

Tabelaya baktığımda tabela resmi devlet yapımı değildi, klişe bir elle yapılan tahta üzerine yazılan “Derecik KOYU” yazısıydı. Köye girdik, hiç tanımadığım bir adamın evinde misafir olacaktım, aslında biraz korkuyordum fakat Rıza abinin fedakarlıkları ona güvenmemi sağlıyordu. Köye girdiğimiz anda elime fotoğraf makinesini aldım ve minibüs camından etraftaki çalılıklara, çimenlere doğru odaklamaya başladım fakat Rıza abi bir anda elini uzatıp kolumu sıktı ve “Bırak o makineyi” dedi. “Rıza abi kolumu neden sıkıyorsun” dedim. Fakat biraz sinirlenmiştim. “Aman oğlum buralarda pek tekin değildir gece vakitleri fotoğraf çekmek yapma etme, gözünü seveyim” dedi. Rıza abi bu sözlerini biraz mahcup şekilde söylemişti, “Tamam o zaman abim” deyip makinemi çanatama koydum ve biran önce Rıza abinin evine gideceğimiz anı beklemeye başladım.
Nihayetinde Rıza abinin evine varmıştık. Kapısı tahtadan kahverengi bir kapı ve 2 pencereli pembe müstakil bir evdi. Bahçesi yoktu ve eve girmek için hemen sokaktan sıfır olan kapıyı kullanıyorduk. Rıza abim arabadan indi, poşetleri vs. indirdi “buyur Muhammet geç” dedi. O eve hiç girmemeliydim.

ilgi gelmediği için devam etmeyeceğim. Teşekkürler.

muhafazid Bey anlatıyor: O yıl hiçbir haberimiz yoktu, hiçbir tarihi alan gezememiştik. Artık yardımcılarımdan biriyle konuşup ne yapsakta, ne etsek para kazanacak bir iş bulsak diye düşünüyordum. Yardımcım bana baktı ve sözlerine devam etti: “muhafazid Bey, Derecik adında bir köy varmış ve bu köyde gizemli bir aile varmış, eğer müsaadeniz olursa bu köye gidelim ve inceleme yapalım. Hem insanlarımızı bu tarz haberler daha cezbeder” dedi.
Yardımcımın adı Hakkıydı. “Hakkı, bu olayları kimden duydun ve bu köye gitmemiz tehlikeli olabilir mi?” dedim. Hakkı suratıma baktı: “muhafazid Bey, bu iş anlattıklarına göre biraz tehlikeli ve riskli çünkü insan olmayan bir aileden bahsediyorlar, yani size ne kadar güvence verebilirim, bilmiyorum” dedi. Hakkı söz hakkı vermeden sözlerine devam etti: “Eğer bu köye gidip yalan dolan haberler bile çıkarsak çok para kazanabiliriz, bu köye gitmeliyiz” diyerek sözlerini bitirdi ve beni dinlemeye koyuldu. “Haklı olabilirsin” dedim. “Fakat bu köye ben tek gideceğim, sen gelmeyeceksin” dedim. Hakkı ilk başta bunu para için yapıyorum zannetmişti fakat para için yapmıyordum, sadece aksiyon ve korku arıyordum ve bu yüzden bu köye tek başıma gidecektim.

Aslına bakılırsa bu adama güvenip güvenmeme konusunda çok tereddüt ediyordum. Adama baktım “bir sigara “yakabilir miyim” dedim. “Tabi tabi aç camı o tarafa doğru üfle” dedi ve bende çıkarttığım paketten bir dal sigara çıkartıp yaktım. Biraz düşündüm acaba bu adamla Derecik köyüne gitmelimiydim. Aslında bu adamla beraber gitmem, hem benim için iyi olurdu, yanımda köyü bilen bana yerleri tarif eden birileri olurdu ve işlerim kolaylaşırdı. Adam kötü niyetli biri dahi olsa ben kendimi savunabilecek bir insandım. “Usta” dedim. “Ben seninle Derecik köyüne geleceğim fakat nerede misafir olacağım” dedim. Kısık ve korkutucu sesiyle devam etti: “Benim evimde.”, kabul edemezdim fakat sordum “anan, baban,kardeşim, karına ayıp olur ustam” dedim fakat usta “ne anam vardır, ne babam, ne gardaşım vardır, ne karım tek yaşarım tek ölürüm bir Allah, birde ben” dedi. Aslında bu adama biraz güvenmeye başlamıştım. “Tamam ustam 3 saat boyunca seninle kalayım ordan köye geçeriz” dedim.
3 saat boyunca minibüste kaldık. Arada bir 15 dakika bir çay içip yolculuğa devam ediyorduk. Saat 18:00 civarı olduğunda minibüs şoförü Rıza sırtıma vurdu ve “hadi bakalım gidiyoruz” dedi. Ben masaya bıraktığım çantamı sırtıma taktım, şapkamı kafama taktım “gidelim Rıza abi” dedim. Yol boyunca Rıza abi sürekli bakkal kenarlarında durup kaşar, sucuk, yumurta, bisküvi, meyve tarzı şeyler alıyordu galiba o da bir misafir ağırlamaya çok açtı. Nihayetinde yol kenarında bir tabela gördüm “DERECiK KÖYÜ”.

Dostlarım bu geceyi bitirelim yarın devam edelim. Anlayışınız için teşekkür ederim unutmayın ben ilgi gören, istenen hikyeyi yarım bırakmam size sonsuz saygım var.

Hakkı biraz kendi gelmesi konusunda ısrar bile etse ben tek gitmek için kararlıydım. Birkaç ısrardan sonra Hakkı sıkıldı ve “peki o zaman siz gidin Muhammet Bey” dedi. Artık her şey tamamlanmıştı, malzemelerim hazırdı ve yarın sabah Derecik köyüne gitmek için yola çıkacaktım. Ertesi sabah uyandım, kahvaltımı edip güzelce üstümü giyindim hazırlandım, her şey hazırdı artık yolculuk vaktiydi. Dışarı çıktığımda havanın inanılmaz derecede güneşli olduğunu gördüm fakat nasıl anlatayım o kadar sıcak ki güneş yüzümü resmen kavuruyor. 15 dakikalık yürüme mesafesinden sonra köylere giden ufak minibüslerden birine binmiştim, başımda şapkam, omzumda sırt çantam şoförün yanına oturdum ve “Usta kolay gelsin, Derecik köyüne nasıl giderim.” Dedim. Şoför yüzüme baktı, sesi kısılmış gibiydi sanki zor konuşuyordu ve sesini ilk duyduğumda biraz irkildim; “Orda ne yapacaksın” dedi. Sesini duyar duymaz irkildim ve “sesinize ne oldu” dedim. Gülmeye başladı ve “benim sesim böyledir, aman korkma” dedi bende biraz çekingen tavırla “Derecik köyünde inceleme yapacağım” dedim. Şoförün bana verdiği yanıt beni biraz korkutmuştu. “Bak dostum tahmin ettiğim kadarıyla orada yatacak ve kalacak yerin yok.” Derken kafamla onaylama işareti yaptım adam devam ediyordu. “Ben doğma büyüme Derecik köyündenim mesai saatimin bitmesine 3 saat var, 3 saat boyunca minibüste benimle beraber kal, ben seni son durak olarak Derecik köyüne zütürürüm bir de seni orada misafir ederim.” Dedi.

iLGi VE iSTEK GELiRSE DEVAM EDECEĞiZ.

Son kez paylaşacağım bkz olarak ilgi gelirse devam ederiz dostlar.

Artık hava iyice kararmaya başladı değil, tam karardı ve hala rıza abi gelmemişti. Gecenin bir karanlığında ıssız ve kuytu bir sokakta tek başıma oturuyordum hemen bir sigara yaktım fakat kibritim bir türlü yanmıyordu, bir kedi geldi yanıma kapkara gözleri masmavi çok değişik bir kediydi, önce önüme geldi bana baktı bir 10 saniye kitlendi. Daha sonra etrafımda 5 kez döndü, içimden dedim aha sıçtık. Fakat aklımın dağılması için bir uğraş içinde bulunmama gerekiyordu kameramı çıkardım ve yaptığım haberi izleyecektim, kamerayı çıkarttığımda şok ötesi şok geçirdim. Çünkü kameramı açtığım anda etrafımda değişik bir enerji hissettim fakat tüm sorun burda değildi, videoyu izlemeye başladım, videoyu size şöyle tarif edeyim, boş bir oda sadece kendi başıma konuşuyorum. Kadrajı kadına tuttuğum yerlerde kadın gözükmüyor, fakat çok kısık bir ses var kadının sesi geliyor fakat kadın yok. Sonra kadrajı etrafa çevirdiğim anlarda çocuğu çekiyordum fakat videoda çocukta gözükmüyor oturduğu yer boş bir alan olarak gözüküyor. Domuz kafasına kadrajı çevirdiğimde o kafa büyük bir geyik kafası olarak gözüküyor, “bu ne lan” derken bir anda omzumda sert bir el hissettim.

O günün sabahı sağlam bir kahvaltı ardına gizemli ailenin evlerinin tarifini sordum. Rıza abi bana baktı “gitme be Muhammet” dedi. “Abi ben onun için buraya geldim” dedim. Rıza abi bana baktı: “bak oğlum bu köy pek tekin bir köy değildir, sen sen ol gitme bak abin bir şey biliyorki konuşuyor” dedi. Rıza abinin suratı biraz düşmüştü ve savunmasız hissediyordu fakat yapacak bir şey yoktu. “Gideceğim Rıza abi” dedim ve yol tarifini istedim. Rıza abiye göre bu köy bulunduğumuz yerin 400 metre kadar ilerisinde boş bir sokakta kalan tek evdi fakat Rıza abiye rica ettim “beni oraya zütürürmüsün” diye, hiç beklemeden “hayır” cevabını aldım ve rıza abiye biraz alındım. O zaman bu eve bu gün, birazdan ben gidecektim haberimi yapıp geri dönecektim, kararlıydım, başaracağımı düşünüyordum. Evden dışarı çıktığımda kapının ön tarafında bir çocuk oturuyordu, küçük, ufak ve sevimli ellerimle saçlarını okşadım “ne yapıyorsun burada genç adam” dedim ve gülümsedim “seni bekliyorum” dedi, “hayırdır niye beni bekliyorsun” dedim ve gülümsedim, “Seni dereceğin misafirlerine zütüreceğim” dedi. Allah allah bu misafirler kimdi, merak edip sordum; “Bu misafirler kim” çocuk suratıma baktı ve olgun şekilde yanıt verdi: “haber yapmak istediğin aile” bu lafı 5-6 yaşında bir çocuktan duymak biraz garibime gitsede “tamam o vakit zütür beni o aileye” dedim. “Hadi gidelim” deyip ayaklandı ve o önde ben arkada yolumuza gitmeye başladık.

10 dakika kahvaltı edip geliyorum.

Girdiğim odanın girişinde duvarda koskocaman domuz kafası vardı fakat bu yapma bir şey değil resmen gerçek bir domuz kafasıydı ve kanlar sarı duvarla değmiş ve duvarlarda kurumuştu aslında biraz şaşırmıştım fakat bu aile gizemli bir aileydi herşeye hazırdım. Kameramı açtım ve aile ile sohbet etmeye başladım. Tabi önceden soracağım soruların hepsini hazırladım ve onlarada söyledim onlarında verecekleri cevapları yazdım, okudum, anlattım; karşılıklı olarak anlaşmıştık. Ben kamerama baktım ve başladım konuşmama;
Merhaba tarzı bir konuşma sonrası konuya girdim ve sorularımı yönettim:
-Efendim insanlar sizi neden gizemli buluyor;
Normalde burada değişik bir cümle kurmalarını istemiştim fakat aldığım cevap beni şaşırttı, “çünkü bizim insan olmadığımızı düşünüyorlar” dedi. “Yaaaa” dedim ve kamerayı kapattım neden söylediklerimi “tekrar etmiyorsunuz” dedim kadın bana sert bir bakış attı gözlerini patlattı ve “çık git buradan” diye bir çığlık attı. O an ne yapacağımı bilemedim, çantamı dai takamadım, hemen bir hışımla evden çıkmaya çalıştım fakat küçük çocuğun kahkahaları hala kulağımın en dibinde.

Eve girdiğimde ev sessiz ve soğuktu evde bir rutubet ve nem kokusu vardı, her neyse benim için geceyi geçirecek bir evdi gene de mutluydum. Rıza abi ile eve geçtik sofraları hazırladık. Sofraları hazırlarken bir şey dikkatimi çekti pencereler evin içinden dışarıya doğru gazete ile bantlanmıştı, Rıza abiye döndüm; “Rıza abi neden pencereleri bantladın” dedim. “Boşver derin mevzu sonra anlatırım” dedi. Aslında evin her yerinde bir gariplik vardı mesela bir odanın kapısı kırıktı, diğer odanın duvarı delikti evin her yerinde garip garip tablolar vardı. 1994 yılına göre bu tablolar bayağı moderndi. Her neyse kurduk sofrayı oturduk yiyiyorduk Rıza abi konuşmaya başladı; “Bak Muhammet gece bir takım olaylar yaşayabiliriz korkma tamam mı.” Dedi. “Ne?Nasıl?” tarzı sorular sordum fakat düzgün bir cevap alamadım. Biraz köyle ilgili konuşmaya başladık, “bir aile varmış burda pek gizemli kişilermiş o aileleri tanıyormusun” dedim. “Tanıyorum” dedi. Bir anda Rıza abi tanıyorum dediği an dışarıdan bir lodos kapıya doğru esti ve tüm taş parçacıklarını kapıya doğru vurdu ve kapı 3 kez tıklatıldı “tık tık tık” Rıza abi korkulu bir şekilde kafasını aniden kapıya çevirdi ve “benle gel” dedi.

Koşarken adımlarımı göremezdiniz belki de züt korkusuyla çıktım evden, her bir adımımda Allahu ekber, bismillah vs. diyorum. Birazda Rıza abiye sövüyordum fakat olan olmuştu kadının çığlığı beni çok korkutmuştu, o yaşlı kadından öyle bir çığlık nasıl çıkmıştı hala inanmak istemiyorum. Çocuklar beraber geldiğimiz yollardan dönerek eve varmaya çalışıyordum, en sonunda git gel evi buldum fakat evde kimse yoktu Rıza abi işe gitmişti anahtarım dahi yoktu kapıda oturup soluklanmaya başladım. Kapıda 1 saat oturdum yanıma tekrar o çocuk geldi: “Korktun?” deyip kafasını salladı. “gibtir git lan” dedim. Çocuk gitti. 2 saat geçti, bu sefer başka biri geldi fakat bu köyün ağası denen kişiymiş “oğlum senin burda ne işin var Dereciği ayağa kaldırdın” dedi. “Siz kimsiniz” dedim. “Ben köyün ağasıyım” dedi. “Ben ne yaptımda derecik ayağa kalktı” dedim. “Sen gizemli ailenin evine girmişsin seni sağ koymazlar oğlum git saklan, hocalara, büüyücülere git” dedi. Ulan ben tutuşmaya başladım, Rıza abinin evindede kimse yok, neyse rıza abiyi bekleyecektim 5-6 saat olmuştu hava yavaş yavaş kararmaya başlıyordu.

Çocuk önde ben arkada yavaş yavaş yürüyoruz. Beni bir mahallenin başına kadar getirdi, “burdan sonrasını kendin gideceksin” dedi ve ekledi “gidebilirmisin”, bunu bana 5-6 yaşlarında bir çocuğun sorması kendimi korkak gibi hissettirdi karşımdaki çocuğu küçümseyerek “giderim tabi hadi sen evine git” dedim. Çocuk yüzüme sinirli şekilde baktı ve önümden yürümeye başladı “oğlum evine gitsene” dedim. “Evim orası” deyip Rıza abinin tarif ettiği evi gösterdi. Açıkcası biraz korkmuştum fakat gündüz vakitleri inanıyordum ki korkmamam gerekiyordu yavaş yavaş yürüdüm, ve evin kapısına geldim. Çocukla aynı anda evin kapısına varmıştık ve kapıya ben tıkladım “tık tık tık tık” kapı açılmadı. Çocuğa baktığımda “anahtarın varmı” dedim, “yok” dedi. Dediği anda kapı açıldı fakat kapının arkasında kimse yoktu, içerden bir ses geldi yanımdaki çocuğun sesine çok benzeyen bir ses “gelll” dedi. “Efendim siz gelirmisiniz” dedim. “Gelemem evladım yaşlıyım yürüyemiyorum” dedi. Çocuk bana baktı ve “içeri gir” dedi bende korkak damgası yememek için içeriye girdim, içeriye girdiğimde içeride ağır bir koku vardı, sanki tüpün altını açık unutmuşlarda tencereler yanmış gibi bir koku vardı, odaya girdiğim anda şaştım kaldım.

“ulan bu eve girenin anasını avradını gibeyim” gibi cümleler kuruyordum fakat cidden korkmuştum. Rıza abi “benimle gel” dedi fakat beni kapıya doğru değilde farklı bir odaya doğru zütürüyordu. “Rıza abi kapı çalıyor açsana” dedim. Rıza abi çok telaşlı gibiydi “bunu sana yapamam sen benim emanetimsin” dedi ve beni kapısı kilitli olan bir odaya soktu. Size şöyle anlatayım, kapısı kilitli bir oda, içerisi tarihi eser eşyalarla dolu. Rıza abi burdan çıkmamamı söyledi, her ne olursa olsun ne ses duyarsam duyayım buradan çıkmamam gerekliydi. “Tamam rıza abi” dedim ve rıza abi dışarıya doğru gitmeye başladı. Kapı üstüme kilitlenmişti. Rıza abi sanki kapıda biriyle konuşuyordu seslerini duymak için biraz kapıya doğru yaklaştığımda Rıza abinin sesi çok hızlı ve karşısındaki insanın sesi ondan daha hızlıydı, anladığım kadarıyla değişik bir sesti fakat bu sesi her duymamda gözlerim kapanıyordu ve uykum geliyordu. Bir defa esnedim, iki defa esnedim ve olduğum yerde uyuyakalmışım. O geceye dair ne yaşadım hiçbir şey bilmiyorum sadece uyudum ve uyandım. Uyandığımda saat 09:00 civarı Rıza abi çayları demliyordu, yaşadığıma şükürler ediyordum fakat bu gün yarından daha kötü olacaktı bunu geç anlamıştım.

Yeterli ilgi geldi sağ olun dostlarım. Siz benim emeğimin karşılığını verdiniz bende hikayeyi bitireceğim.

Rezleri alıp, ilk entryi şukularsanız daha iyi olacaktır.

O zamanlar sen yoktun daha😆

feres özentisi detected