Deizm.

Son dönemlerde deizm aleyhinde yapılan kara propagandalardan da anlaşılacağı üzere deli gibi korkuyorlar bu inançtan. Takip ettiğim 2 islâmî derginin bu ay çıkan baskılarında ne hikmetse deizm eleştirisi okudum tesadüfe bak sen...

Peki kim bu deistler? Ne örgütleri vardır deist düşünceye yakın olanların… Ne tapınakları… Ne şu veya bu şekilde tapınma biçimleri… Ne ayrı mezarlıkları… Birbirlerini bile tanımazlar… Sadece düşünen ve sorgulayan ve "ilk neden"e inanan insanlarız.

Deizmin çeşitli tanımları arasında bana en uygun geleni, “Akıl temeline oturtulmuş inanç”.

Deizme göre Yaratıcı, yarattığı eserin evrimleşmesi için gerekli olan yasaları koymuştur. Mucizeler sergilemek, evrimleşme sürecine müdahele anldıbına geleceği için böyle bir tasarruf evrimin mantığına aykırı düşer. Deizm, dinler ile – daha doğru bir deyişle dinlerin dogmaları ile arasına mesafe koyar. insan yaşdıbının ruhsal sorunları yerine, ahlâksal sorunları ile ilgilenmeyi tercih eder.

ilk neden olan Tanrı, deizme göre: Evren’i mucizevî müdahelelerle değil, değişmez yasaları ile yönetir. insanoğlunun görevi de, Tanrı’nın varlığını kavramak için önce nedenselliği anlamak ve ahlâk normlarına riayet etmektir.

Dini vesveselerle insanları manipüle eden, Tanrı adına insanları tehdit eden, korkutan ve düşünme yetilerine mühür vuran tarikatların elbette ki "ahlak, akıl-mantık" gibi kavramlardan korkması ve saldırıya geçmesi çok normaldir.

Merhum Prof. Dr. Yaşar Nuri Öztürk’ün de dediği gibi; "Dinciliğin, hayatı bir zulüm, şiddet, riya kasırgası gibi kuşatması karşısında Allah’a iman bir tek şekilde korunabilirdi: Dini temsil ettiğini söyleyen habis ruhlu, şerir ekiplerin tasallutunu hayatın dışına atmak. Bunun tek yolu ise bu adamların temsil ettiği dine hayatın günlük akışı içinde yer vermemekti. işte deizm de budur."