duyup duyacağınız en sikko hikaye

evet panpalar. biri anlat desin demesin ben anlatıyorum gelen talebe göre devdıbını getiricem.

Sadece Gamze ve Hülya değildi hastane koridorunda dua ederek gözyaşlarına boğulan. Bir tarafta Nuray, Diğer yanda ise Metin, Berk ve Hitab’ın “imam“ diye seslendiği Veli vardı. Sessizlik gözyaşlarıyla bozuluyor, “en cesaretlimiz” diye seslendikleri; imam Veli bile gözyaşlarına hakim olamıyordu. Bir deli ne kadar yıkmıştı insanların duygusunu, sırf vurulduğu için yoğun bakıma girdi diye! Gamze, en hırçınıydı bu gurubun içinde yer alan. Dudaklarına kadar inan gözyaşlarını tatmaya başladı sonunda. Tuzlu, iğrenç bir tat vardı artık ağzında! Ancak ruhunda ki o inanılmaz acı unutturuyordu gözyaşlarının tadını…

Hülya, elinde tuttuğu bir kâğıt parçasına bakıyor, hıçkırıklara gark olarak, son nefesini verirmiş gibi ağlıyordu. Gözyaşları gözüne perde olmuştu artık Hülya’nın… Kâğıtta ne yazdığını okuyamıyordu artık. Ama biliyordu ki orda yazan her bir harf Deli Hitab’ın kaleminden çıkan son satırlardı…

Yazı ekgib kalmıştı. Hitap “Ve bir ruh çıkar gider duygularımdan. Parlak bir gökyüzünde…” yazmış bu cümlenin devdıbını getirmemişti.

Metin… Herkes Metin’e yüklenmek istiyordu, bu üzücü olayın ardından. “Bir kalp nasıl yaralanırdı, ruh kapana nasıl kısılırdı, bir insanla nasıl dalga geçilir?” bunların hepsini Metin çok iyi biliyordu!

Hıçkırıkların arasından gelen bir sesle irkildiler… Nuray, oturduğu yerden kalkarak gözyaşlarına hâkim olmaya çalıştı. Sessiz bir şekilde;

-“tamam arkadaşlar. Burada ne kadar çok durursak o kadar çok üzüleceğiz biliyorum. Çıkıp dışarıda bu olayın bize verdiği o iğrenç baskıyı gökyüzüne salmaya çalışalım!.. Dualarımızı orda da duyulmaz mı?.”

Kimse oralı olmadı bu sözler karşısında. Hülya elinde ki kâğıdı sımsıkı kavrayarak;

-“ Be be ben çık çıkmak is istemi mi yorurum” diyordu hıçkırıklar içinde ağlayarak.

Ne olmuştu da insanları bu denli hüzne yuvarladı Hitab denen insan?..
Aralarında en sessizi olan Berk’in hafızasında canlandı bu iğrenç olay. Yere düşüp bayılması uzun sürmedi Berk’in. Doktorlar gelip onu başka bir odaya yatırdılar. Diğer arkadaşlarıyla birlikte artık hastanenin başka bir hasta odasındaydılar. Doktorlar bile merak etmişti; “bu insanın kim olduğunu, başından ne tür olaylar geçtiğini ve daha bir sürü şey”