1. 1.
    +488 -20
    bütün evi dolaştım. duvarda aynı filmlerdeki gibi kanlı bir el izi vardı. düşüncelerimi izlediğim filmler doldurmaya başlamıştı. 7. katta olduğum için balkondan dışarı baktım. tek bir hareket bile yoktu. korktum. yapabileceğim şeyleri yaptım. ilk bulduğum bıçağı kavradım ve evdeki erzakları dün gece halı sahaya giderken spor malzemesi koyduğum çantaya doldurdum.

    devam etmeden önce okuyun beyler hızlıca yazdığım amatörce bir hikayedir kopukluklar veya mantıksızlıklar olacaktır mazur görün devamı gelecektir

    edit : hikayeye devam ediyorum..
    ···
  1. 2.
    +70 -1
    yavaşça evden çıkıp güvenli bir yer bulmalıydım. apartmanda korkutucu bir sessizlik vardı, ve bu beni ürkütüyordu. ev arkadaşlarım neredeydi ? kafamdaki deli sorularla merdivenleri yavaşça inmeye başladım...
    ···
    1. 1.
      +9 -2
      Hoppaa incinin efsane hikayelerinden birinin başına oturdum
      ···
    2. 2.
      +1
      Ilk defa okucam ilgimi cekdi mk
      ···
    3. 3.
      +1
      Şuraya park edeyim 2050 yılında kiralarım aq
      ···
    4. 4.
      0
      Dut dutt park sesi
      ···
    5. diğerleri 2
  2. 3.
    +12 -2
    evet acun abi
    ···
  3. 4.
    +67 -3
    6. kat.. normaldi. tek bir ses bile yoktu.. devam ettim adımlarımdaki sessizliği bozmamak için parmak uçlarımda iniyordum merdivenleri. ve sonunda oldu. 5. kattaki öğretmen hanımın evinden sesler geliyordu. hırıltıyla karışık sesler. ne yapmalıydım ? ya hala hayattaysa ? mantığım doğruca aşağı inmemi söylerken kalbim içeriye girip yardm etmemi söylüyordu. bir karar vermeliydim...
    ···
    1. 1.
      +16 -19
      içeri girip gibseydin panpa
      ···
  4. 5.
    +56
    kapı açıktı. yavaşça ittim. kapının gıcırtısı kalp atışlarımı bastıramıyordu. elimdeki bıçağı önde tutarak yürüdüm. ev düzenleri aynı olduğu için dizayna alışıktım. önce oturma odasına baktım sessizce.. boştu.. kafamı mutfağa çevirdim yaklaştıkça sesler artmaya başladı. mutfak kapısından içeri baktığımda yediğim herşeyin bir anda ağzıma hücum ettiğini hissettim.. kendime zor hakim olarak karşımdaki tabloyu idrak etmeye çalışıyordum. aman tanrım...
    ···
    1. 1.
      +34 -5
      oda neydi öğretmen hanımın adetli kukusu o sesin o kukudan gelmesi mümkünmüydü bilmiyorum neyse hemen orada o kokuyu algılayınca kusarak boşaldım buda böyle bi anımdır
      ···
      1. 1.
        0
        2020 sa hala komik xddd
        ···
    2. 2.
      0
      şukulamasyon güldürdün bin
      ···
  5. 6.
    +9 -3
    he yav he he
    edit: reklam alınır
    ···
  6. 7.
    +162 -3
    ben evi boş görsem osbir çekerdim aq
    ···
    1. 1.
      0
      Ulann ne adamsin
      ···
    2. 2.
      0
      Ulann ne adamsin
      ···
    3. 3.
      0
      Ulan ne adamsın
      ···
    4. 4.
      +2
      Adamsın ulan ne
      ···
    5. 5.
      0
      Ne ulan adamsin
      ···
    6. diğerleri 3
  7. 8.
    +20 -2
    @1 koş zombiler ananı gibiyo
    ···
  8. 9.
    +49 -2
    tek görebildiğim öğretmenin ikiye ayrılmış bedeni ve dışarı çıkmış bağırsaklarını kemiren bir insandı.. artık insan olduğunu pek sanmasam da bu gördüklerimi değiştirmeyecekti. ne yapmalıydım. arkamı dönüp uzaklaşmak istiyordum ancak bu tehdidi ortadan kaldırmalıydım.
    ···
  9. 10.
    +37
    o anda sırtımdaki çantadan çıkan seslerle kendisine ziyafet çeken zombi bir anda bana döndü. donup kaldım. yaptığım tek şey hiç bir şey yapmamak oldu. garip sesler çıkararak üzerime yürüyordu. bense sadece geriye gidiyordum.. ta ki duvara deyene kadar. belki ölüm anım bu diye düşündüm.. zombi üzerime geliyordu, ellerini omuzlarıma attı ve korkunç bir güçle beni kendisine çekti ısırmaya çalışıyordu. benimde yaptığım tek şey elimdeki bıcağı göğüs kafesine saplamak oldu.. hiç bir etki etmemişti.
    ···
    1. 1.
      0
      Efsane...
      ···
  10. 11.
    +39
    ısırmak üzere olduğu kolumu çekince bıçağı göğsünden alabildim ve gözlerimi kapayıp var gücümle yüzüne doğru savurdum. bıçak sert bir zamine çarptıktan sonra elimden kaydı. bir yıkılma sesi işittim. gözlerimi açtığımda zombinin alnında bir bıçakla yerde yattığını gördüm. her tarafım kan içindeydi. fakat bu benim kanım değildi. ve o an yediklerimin hepsini çıkardım..
    ···
  11. 12.
    +16 -2
    devamı bir kaç saat sonra :*
    ···
  12. 13.
    +2
    rezerved,cok iyi gidiyorsun
    ···
  13. 14.
    +1
    hani yok mu panpa ya
    ···
  14. 15.
    +15
    geldim devam ediyorum
    ···
  15. 16.
    +51 -1
    kendime gelmem epey vaktimi almıştı. üstümdeki kanı temizledim, evin her yerini dolaşmak için epey bi cesarete ihtiyaç duydum. güvende olmalıyım. şu an önemli olan da buydu. Balkona çıktım. sol tarafta anayol görünüyordu. alabildiğine bir araç kuyruğu. ama garip birşeyler vardı. tek bir hareket bile yoktu. koca şehirde ne bir siren çalıyor, ne bir kuş uçuyordu.. tanrım.. onca insan.. neler oluyor ?
    ···
  16. 17.
    +41 -2
    Ev arkadaşlarım, Ailem , sevgilimmm.. beynime çakılan şimşeklerle aklıma gelen tek şey kız arkadaşımdı. ailem.. yüzlerce kilometre uzaktaydılar. acaba ne oldu. telefon çekmiyordu. internete girmeye çalıştığımda ise hiç birşeye erişemiyordum. karar vermeliydim. sonsuza kadar bu bilmecenin içinde sıkışıp kalamazdım ya.
    ···
  17. 18.
    +3 -1
    @7 amk ya güldürdün :D

    eee devam et sen bekliyorum.
    ···
  18. 19.
    +12 -2
    pc kitlenip duruyo hııeemina o yüzden yavaşım. neyse devsm ediyorum
    ···
  19. 20.
    +37 -2
    Evden çıkmam biraz zaman alsa da çıktım sonunda. elimde yine bir bıçak vardı. ama ne yapmam gerektiğini biliyordum. apartman yöneticimiz emekli polisti. evinde bir silah olamlıydı. 2. kata indim. evinin kapısının önündeydim. kapı açıktı. içeriyi uzun bir süre dinledim. ses yok. güvenliydi. kapıyı açtım, içeri yavaşça ilerledim. sanki hiçbirşey olmamış gibi düzenliydi her yer. nerede bu insanlar ? !
    ···