Hepsinin mk

Biz bize yeteriz amk

Edit: gibtir et onları takma kafana alayı huur cocugu

Vay huur kızı

Bize güvenebilirsin panpa

Şuan yıl 2016. Bundan tam 6 yıl önce başıma bir olay geldi. 15 yaşındaydım epilepsi hastalığına yakalandım. ilk başlarda nadir bayılıyordum daha sonra bayılmalarım sıklaştı tabi. Günlük nöbetler 4 e çıkıyordu. Bu sırada kimin dost kimin kalleş olduğunu gördüm. Çocukluğumdan o ana kadar yanımda olan dostlarım yanımda durmayıp terk ettiler. 16 yaşında bir kızla tanıştım ama o kadar yalnızım ki kendime olan güvenim sıfır. içimde ki o his bu hastalıktan dolayı kimse beni kabul etmez düşüncesiyle kaplı ve kimseye adım atamıyordum. Biz bu kızla aynı sınıftaydık tabi benim okulda bayılmalarım oluyordu o sırada. Bir gün geldi yanıma oturdu, konuşmaya başladık yani bana o kadar iyi geliyordu ki kendimi ona adamaya hazırdım ve bu olduda. Biz sevgili olduk, benim hep yanımda oldu. Hastaneye kaldırdılar o yanımdaydı. Bana hep biz birlikte atlatıcaz diye bahsediyordu. Ben buna o kadar inanmıştım ki savaşıyordum böyle kendimle. Neyse, okul bitti iş hayatı başladı. Kendisi bir işe yerleşti ama ben hastalığımdan dolayı her yerden kapı dışarı edildim ve biz bu sırada onunla görüşemiyorduk. Bir gün onun çalıştığı yerde ki bi arkadaşımdan mesaj geldi " aldatıldığım " yazıyordu o mesajda. Ben buna inanamadım. Arkadaşım bana yardımcı oldu yanına işe aldırdı, ilk iş günümdü servise bindim sevine sevine gidiyorum. Merdivenleri çıktım bu karşımda el ele biriyle yanına gittim orada olay çıkartmamak için kendimi zor tuttum. Sordum neden bunu bana yaptın diye bana cevabı; Sen hastasın senin bir geleceğin yok bir iş sahibi olman zor ve biz bu yüzden seninle olamayız gibisinden oldu. O anda çıktım oradan bilmediğim bir yola koştum ağladım nefes alamadım. ilk işimide kaybetmiştim ve o gün anladım ki hayatta yanındayım diyen hiç kimseye güvenilmez...