50 yaşındaki her hangi bir mal varlığı olmayan babamın arabasını abimin eğitimi için satması

Vay be..

Dedem öldü benim 8 yıl önce çok ağlamıştım panpa dedemi çok severdim bi de ilk kez bi sevdiğim ölüyodu. Hep yaz tatillerinde köye giderken bakkaldan puding falan alırdı karton kutu hani yırtmalı çocuk var üstünde. Kahvede oralet falan ısmarlardı çok severdim lan değerini bilin olum sevdiklerinizin ciddiyim.

taksimde durakta beklerken 4-5 yaşındaki dilenci bir kız geldi yanıma suratıma baktı para istedi cepte beş kuruş yoktu aq kızın o bakışlarını hiç unutmuyorum lan nerdeyse gözlerim dolmuştu aq :/

Beyler yaptığım iyilikten ötürü ovunmem bunu söylerek anlatmak istiyorum. Birden çok kötü şeyler gördüm üzüldüm bir tanesini anlatayim. Arkadaşlarla cafeye gitmistik. Akşam dönüşü hava soğuk. Küçük çocuk geldi yanımıza 1TL istedi. Aslında vermek istemedim. Parasından değil de ailesi yolluyordur diye hani anlayın işte. Ama çok kötü görünüyordu. Aç mısın dedim evet dedi. Hemen köşede pastaheneye soktum istediği poğaçaları aldı. Diğer arkadaş markete soktu çikolata aldı. Sonra LC Wakikeye zütürdük mont, bere, eldiven falan aldık o çocuk o kadar çok sevindi ki gözlerinin içi güldü. Mağazada aynanın karşına geçip kendi kendine eğlendi biz paraları öderken. O an gözlerim doldu beyler ağladım hemen kendimi dışarı attım bir sigara yaktım. Unutmadığım bir şey daha beyler. O çocuğu otobüs ile gönderdik cebine para koyduk. ( ailesi kötü değilmiş tabi onu sorduk önce babası sakat anne ise ölmüş öyle işte ) beyler o çocuk teşekkür edip yanağımdan öptü ya ilk defa bir öpücük bu kadar masum ve tatlı geldi. Otobüsle eve giderken uyuya kaldım rüyama girdi. irkilip uyandım dışarıda hafif yağmur, kafamı cama yasladım gözümden düşen yaşlar oldu kimse görmesin diye gizlice silmistim...

Yurtta babamla konuştuktan sonra amk herifi diye teli kapattıktan sonra sövmüştüm. Yanımda üç arkadaş var ikisinin gözleri doldu. Çıkıp gittiler diğer kalan arkadaşa noldu olum dedim benle alakalı bi durum olduğunu bile düşünmeden. Çocuk dedi ki bi arkadaşın babası çok küçükken çocuk trafik kazasında vefat etmiş diğeri de yine çocuk ilkokuldayken iflas edince bırakıp almanyaya kaçmış anneleriyle babasız yaşıyo ikisi de dedi. Bir üzüldüm bir moralim bozuldu. Çocuklarla şimdi iyiyiz yeni tanıştığımız zamandı yurt devlet yurdu.

ilk okula yeni başlamıştım bir iki ay geçmişti ama durumumuz kötü olduğu için önlük veya kalem alamamıştı annem. öğretmenimde beni sıkıştırırdı sivil geldiğimden en sonunda sinirlendim eve ağlayarak gittim annem gelince bağırarak bana niye önlük almıyosun herkesin kalemi var sen neden almıyosun gibi şeyler söylemiştim annem karşımda ağlarken ne dediğimi anladım beynime sıçıyım hayatta en üzüldüğüm anlardan biridir.
babamında amk annem ağlarken o yaşıyodu. neyse şimdi iyiyim

Millet buraya fakirlikten açlıktan bahsediyor duyamamaktan bahsediyor aşk acısı çekmeye utanmayan huur çocukları var dünyadaki en büyük dert aşk değil lan bir kendinize gelin

geçen dersaneden cıktım. 25 yaşlarında kirli sakallı , ilk başta kürt dilenci sandım
ama aslında üstü normaldi bi bakarmısın dedi , doğulu olduugda belli
kardeş doğudan geldim inşaatlarda calısıyorum falan oraları tam hatırlamıyorum. hiç param yok , sende ogrencısın ama bi çorba parası falan dedi. dilenci olsa vermem ama karnım aç diyip rica eder ve çekimser bi şekilde soyledıgı için cebimde bi 5 lira vardı çıkarıp verdim.
ulan amk cocugu eğer duygu somurusu yapıp almışsan haram olsun
ama gerçekse helal olsun amk. benimde param kalmadı 15 gun parasız gezıcem. şimdi biri çıksa kuruş veremem

sene 2005 falan ilkokul 7. sınıftayım o zaman ingilizce öğretmeni ödev vermişti o zaman net mi var annem desen ilkokul meğzunu köy tarafları sorucağım biri yok yapamadım ertesi gün gittim sınıfa tahtaya çıkardı beni ödev yapmadım diye sonra bütün sınıfa rezil etmişti senin baban yok ondan böylesin bilmem ne diye bağırmıştı rezil olduğumamı ağlıyayayım, öğretmeni şikayet ediceğim babam olmadığınamı yanayım, bununla itham edildiğimemi yanayım

Rezerve

Bunu telefondan yazdığım için yazım hataları olabilir Özür dilerim şimdiden . Benim anlatacağım olay babamla alakali hiç hayatımda baba sevgisi görmedim bir çoğumuz gibi fazla da problem etmedim bunu gecen yıla kadar geçen yil okuldan geldim evde odama geçtim oyun oynuyorum anneme telefon gelmiş babanı hastaneye kaldırdık diye hemen apar topar hazırlandık çıktık . Gittiğimizde pek birseyi yoktu önceden bazı problemleri vardı is ile ilgili o yüzden stresten olmuş hastanede kaldı belli bir süre pgibiyatri kohusunda ama belki bileniniz vardır Mersin Üniversitesi nde özel odalardan birinde ağır bir yer değil öyle delilerin kaldığı tarzda değil en azından 25 30 gün kaldı işte bende bunla beraber kalıyorum bi yandanda 2 3 günde bir okula gidiyorum yazılılara giriyorum çıkmasına az kala beni aldırmadı içeriye güvenlik kapıda durdurdu baya zorladım ama giremedim neyse dedim herhalde kötü hissetti kimseyi görmek istemiyordur dedim geri döndüm eve gittim çıkacağı gün konuştuk biraz eve gelmeyeceğini söyledi niye diye sordum öyle gerekiyor dedi tamam dedim zaten çok yakın değildik ben herhalde tatile felan gidicek kafasını dağıtacak sandım ama gelmedi geri hayatımın en zor zamanlarını yaşadım param yoktu cebimde daha öncesinde durumu iyi bir aile idik iyi kazanırdı babam gitmesine pek üzülmedim. Aslında beni üzen sadece annemin durumuydu biraz çabalıyıp Mersinde Etiler Marmaris diye bi kafe var orda calismaya başladım okulu sıktır ettim anneme yardimci olmak içindi hersey o zamanlarda şunu anladım hayatta üzülecek birsey yok sadece sinirlenecek şeyler var insan Üzülmez sadece sinirini farklı ifade eder

panpalar ben ufakken bir tane civcivimiz vardı okuldan her geldiğimde onunla oynardım beslerdim falan bi gün bu hayvanın zütüne tak kurumuş sıçamıyodu ne yapsak ne etsek aldım elime keseri biraz sert vurdum hayvanın zütü parçalandı ölmüştü çok üzülmüştüm sonra arka bahçemizde kazıp üstüne parke taşı koymuştum

vay amk ağlattınız lan :(

Uppppaaa

Kıbrısta sosyal tesiste askerdim gibim taşşağım denk ti çarşı izinlerinde bet lere ya da otellere hatunlara falan gidiyordum çok para harcıyordum ki durumumuz iyi olmamasına rağmen. Nyese epey bi borç yapmıştım izne gidicektim dedemden para istedim o zaman adam 400 lira yatırdı bana bende borçlarımı ödedim amk sonra da dedemi arayıp komutan izin vermiyo dede gelemicem dedim aradan bi kaç gün geçti çarşıdan gelmiştim girne de otelin plajında takılmış tatil yapar gibi yaşıyordum derken abim aramış bağladılar odama (bu arada sosyal tesisin muhasebesindeydim) nabıyon co falan diyo bana bende iyi abi şöyle denize gittim böyle karılar gördüm öff üstleri çıplak tangalı falan muhabbet ediyom amk bi kaç dakika dinledi gevezeliğimi sonra sana bişey söylicem dedi evet dedim annanemi kaybettik dedi şok oldum hiç beklemiyordum o haberi. annanemin gözleri görmüyordu son 15-20 senedir ve beni hayal meyal hatırlıyordu zaten karaçocuğum derdi hep ve makina bölümü okumama rağmen askerde muhasebeci olacaksın derdi çok dua etmiş demekki askerliğimi rahat yapmıştım ama ben onu son yolculuğuna uğurlayamadım bu bana çok koydu dedemin yolladığı parayı karıya alkole bahise sulamasaydım izne gidip en azından son kez görebilirdim... :(