hayatımın 6 yılını anlatıyorum

rezerved alalim. sonra okuycam.

oha panpa. kanim dondu amk. gec kaldim senin yuzunden. okuycam sonra

beyler gelin size birşey söylemem lazım

burada olan var mı beyler , uyku tutmadı biraz daha entry gireceğim.. dinleyen , burada olan varsa ses versin başlarım devam etmeye..

okumadım amk

@66 sen bilirsin dostum zor gelmiş olabilir anlıyorum durumunu

biraz daha entry girip dinlenmeye çekileceğim panpalar , gece vakit bulduğumda yazıma devam edeceğim.

o anki pgiboloji ile anahtarım bile aklıma gelmeden zile bastım. mervenin evde olduğu düşüncesi ile kapıda bir süre zile basıp bekledim. gözlerim bir yere sabitlenmiş biçimde hiç tepki vermiyordum. kapı açıldı , sakin adımlarla içeri girdim. o halimi gören mervenin çığlıklarını hala dün gibi hatırlıyorum. tepki bile veremedim , elim yüzüm kan olmuştu. temizlenmek için doğrudan banyoya girdim. arkamdan mervenin gelmesi bir olmuştu. ellerimi yıkarken beyaz lavabodan akan kanlara gözlerim yaşlı bir biçimde bakıyordum. kan içinde kalmış beyaz gömleğimi çıkarıp çamaşırlığa attım. kan artık gömleğimde kurumaya başlamış , ilk anda olduğu gibi kırmızılığını yitirmeye yüz tutmuştu. sakin adımlarla yatak odasına geçtim.

çığlıklar atan , ne olduğunu soran merve'ye tek bir cevap bile veremiyordum. gömleğimi çıkardıktan sonra vücuduma bulaşan kanların artık kurumuş olduğunu hissettim. üstüne dokunduğumda tahta tozu gibi dökülüyorlardı. anlık bir patlama ile merveye sarıldım , başım mervenin elleri arasında , gözyaşlarım mervenin boynundaydı. geçicek , herşey geçicek. hepsini geride bırakacağız gibi teselli cümleleri arasında hayatımın gibilişine ağlıyordum. herşeyimi kaybetmeye ağlıyordum. geleceğimin bitmesine ağlıyordum. elimdekilerin kayıp gitmesine ağlıyordum. sevdiğim kadının bile beni terkedeceği düşüncesi vardı kafamda , neden bunları düşündüğüme anlam dahi veremiyorum ya neyse.. o sabah ki pgibolojimi hiç kimsenin yaşamasını istemem , düşmanımın başına gelmesin bu tarz bir durum. çok zor günlerdi , etkisini ilk günkü gibi hissettiren acı hatıralar bıraktı geriye..

kötü haber tez duyulmuştu. o günkü şok haliyle yatakta uzanmış sessiz sessiz , içime içime ağlıyordum. mervenin bir eli saçlarımda , diğer eli vücudumdaydı. içten içe teselli edişini dinliyor , faydasını görmüyordum. derken kapı çaldı , üzerimi yavaş yavaş giyinmeye başlamıştım. tahmin ettiğim gibi polisler almaya gelmişti. her ne kadar ifade vermiş olsam da öylece bırakıp gidemezlerdi. adamın sigortası olmaması bile bir suçtu ve bunun cezasını çekecektim. en azından gözlerinin önünde bulunmam gerekiyordu. böyle durumlarda kaçıp gitmenin de bir seçenek olması polisleri harekete geçirmişti haliyle. üzerimi giyip polislerle birlikte ekip arabasına bindikten sonra merkeze varmıştık. bir kez daha ifade verdikten sonra adamın durumunu öğrenmek için hastaneye gitmek istedim. sağolsun çok kıyağı olmuştur , emniyet amirinin anlayışı sebebiyle peşime polis dahi takılmamıştı.

taksi ile evime doğru gidip arabaya bindim. direksiyon başında bir kaç dakika düşündükten sonra hastanenin yolunu tuttum. entry'nin başında da söylemiştim ya kötü haberin tez duyulduğunu.. hastaneye girdikten bir kaç dakika sonra telefonum çaldı. açtım , telefonun diğer ucunda türkçeyi bilmeyen , tamamen saf bir kürtçeyle konuşan yaşlı biri vardı. anlayamadığım için tepki veremedim haliyle. hızlı hızlı adamın yattığı odaya doğru ilerleyip diğer işçilerin yanına vardım. türkçe ve kürtçeyi iyi bilen bir işçiye telefonu verip konuşmasını , tercüme etmesini istedim. ailesi memleketten kalkıp buraya gelmek istiyordu. kalabalık oldukları için de masrafları benim karşılamamı , buna durumu olmadıklarını belirtiyordu. özel uçak ile ailesini doğu'dan batı'ya getirttim. şimdi neden özel uçak ile getirttiğimi soran arkadaşlar olacaktır. bunun gibi durumlarda sigorta olmadığı takdirde ölen kişinin ailesi sizden şikayetçi olursa çok kötü durumlara düşersiniz. ailenin tüm ihtiyaçlarını karşılayıp hoş görülerini kazanırsanız sadece sigortadan gelecek cezalar ve vicdanınızla uğraşmak durumunda kalırsınız. bu sebeple aileyi özel uçak ile getirtmiştim. bu durumu duyan fabrika sahipleri sağolsunlar ellerinden geldiğince destek verdiler. ama onların desteği de tabi ki bir yere kadardı. tek başımaydım , tek sahip olduğum şey mervenin pgibolojik desteğiydi , herşeyimi kaybetmeyi göze alabilirdim ancak onun yokluğuyla yaşamayı göze alamazdım..

olay polisten çıkmış , savcılığa iletilmişti. sürekli doktorlar tarafından kontrol edilen emektar kardeşimin durumu da stabildi. ne iyiye , ne kötüye gidiyordu. hiç unutmuyorum o günleri.. ameliyatı yapan doktor 1 hemşire eşliğinde günde 4 kez kontrole geliyordu. elinde dosyanın içerisindeki kağıda birşeyler yazdıktan sonra çıkıp durumu hakkında kısa cümlelerle bilgi veriyordu. hastane faturasında gördüğüm kadarıyla gün içerisinde yapılan tek bir kontrole 560 tl gibi bir fatura kesilmişti. yatak parası , ameliyat parası , günde 4 kontrol derken epey bir fatura çıkacaktı. herşeyi bir kenara bırakmıştım. maddiyat düşünecek durumum tabi ki yoktu. vicdanımın rahatlaması için o hastane odasında yatan kardeşimin kurtulması gerekiyordu.

o gün içerisinde ailesi gelmişti. genç kardeşimin annesi hastane koridorlarını kürtçe ağıtlar yakarak inletmiş , yüreğimi param parça etmişti. göz yaşları durmak bilmiyordu. çocuğa kamuran diyelim. kamuran'ın abileri üzerime geliyordu. tehdit tarzı şeyler olmasa da acılarının tazeliği sebebiyle bana yükleniyorlardı. kürtçe bilmediğim için anlayamıyor , yanımdaki diğer işçilerin yaptığı tercümelerle aile ile muhattap olabiliyordum. pgiboloji denen birşey kalmamıştı. içten içe kendimi bitiriyordum. içim rahat değildi , altına girdiğim sorumluluk çok büyüktü. karşı tarafın ne yapacağı belli değildi. ertesi güne sağ çıkacağımın bile garantisi yoktu. çocuğun hastanede yattığı günler geçtikçe umutlar tükeniyordu. umutlar tükendikçe aileden çıkan sesler artıyordu. aileden çıkan sesler arttıkça benim durumum kötüleşiyordu...

o dönemki pgibolojim sebebiyle en son isyan etmiştim. herşey boğazıma kadar gelmişti , çok zorlanıyordum. ayakta dahi duracak halim kalmamıştı. uyku uyuyamıyor , birşey yiyemiyordum. tek yaptığım şey sigara içip ellerimi başıma koyup belirli bir noktaya kilitlenerek düşünmekti. düşündükçe batıyor , battıkça kendimi kaybediyordum. hastanede geçen 12 günün ardından doktorun beyin ölümü gerçekleşti açıklamasıyla yüz yüze kalmıştım. ailenin bu durumdan henüz haberi yoktu. az çok içinde olduğum hali gören doktor sağolsun bu durumu odasında özel olarak bir tek bana açıklamıştı. ailenin henüz bu konudan haberi yoktu. fakat aileye durumu açıklamam gerekiyordu. eğer ailenin rızası olursa , beyin ölümü gerçekleşen hastaların fişi çekilebiliyordu. bu durumun gerçekleşmesi gerekiyordu çünkü maddiyat ta git gide boğazıma kadar dayanmış , içinden çıkılamaz bir hal almıştı. aile içinden muhattap olduğum büyük abilerinden birine durumu anlattım

sağolsun aşırı tepki vermeden bu haberi beklediğini dile getirmişti. aileyi bir araya toplayıp uygun bir dil ile kardeşlerinin hayata gözlerini yumduğunu açıklamıştı. o haberin duyulduğu dakikalar unutulmaz kardeşlerim. yükselen sesler , annenin , kız kardeşlerin kürtçe ağıtları , babanın güçlü olmak için hastane koridorunda dimdik durduğu , gözlerindeki yaşlara engel olamadığı dakikalar.. aklıma geldikçe hala kendimi bir kaç gün toparlayamadığımı farkediyorum.. herneyse , durum açıklandıktan sonra kamuran kardeşimizi defnetmemiz gerekiyordu. ancak aile oğullarını batı'ya değil , memleketlerine zütürmek istiyordu. yine özel uçak ile tabutu ve bütün aileyi memlekete gönderdim. burada oldukları sürece bütün giderlerini karşıladım , destek olmak için ceplerine bir miktar para koydum. bunun adına halk arasında kan parası deniyor , bilmeyen kardeşlerim olabilir. hukuk dalında ise buna mağdur durumda kalan ailenin maddi - manevi ihtiyaçlarını gidermek deniyor. kan parası da bir hayli pahalıya patlamış , maddiyat açısından da zor günler geçirmeye başlamıştım. hastaneden çıkan faturayı gördüğümde de bittiğimin farkına varmıştım. 90 milyarın üzerinde bir fatura gelmişti. fabrika sahiplerinden destek istesem de 90 milyar büyük paraydı. nasıl bulacaktım , nasıl yapacaktım bilmiyordum..

bugünlük bu kadar yeter dostlarım , gece görüşmek dileğiyle , esen kalın..

resereve

kim okuycak lan bunu amın fırlattığı

okumadım