hikaye anlatıyorum doluşun

boş hikaye çıkarsa zütünden kan alırım

fon; alın beyler fon http://www.youtube.com/wa...R=1&feature=endscreen

her şey bundan 5 sene evvel üniversitenin ilk yıllarında başladı. daha o zamanlar ne olduğunun farkına varamamış ve ne istediğini bilemeyen bir tip olarak ortalarda dolanırken bir gün ünv. kantininde ona rastladım . ilk gördüğüm anda beynimden vurulmuşa döndüm . kan dolaşımım hızlanmaya kalbim küt küt atmaya başladı , aldığım nefes her defasında azalıyor , göğüs kafesim daralıyordu . etrafımdaki her şey bir anda karardı , hiç bir şey görmüyordu gözlerim . evren , kendini içindeki bütün gereksiz yüklerden arındırmış , beni ve onu yalnız bırakmıştı adeta . bana yaptığı tek güzellik bu değildi tabi evrenin , her şey 4 kat ağırlaşmışçasına aheste aheste hareket ediyor ve onun sol yanağındaki gamzesini , o sımsıcak gülümsemesini , fındık burnunu , hafif çıkık elmacık kemiklerini , kafasını sağa çevirirken o lüle saçlarınında onunla beraber müthiş bir ahenkle dans etmesini resmetmem için bana imkan tanıyordu ve bu resmi iyi çek iyi çek ki ömrünün geri kalanında salonunun en güzel köşesinde her zaman bakacağın tablo bu diyordu.

http://galeri7.uludagsozl.../serkan-inci_303568_m.jpg

ceketimi koydum kimse oturmasın derdik eskiden

gibişi bol , güzel olması dileğiyle.
Rezerved

giydiği gri kaşe trençkotu , başına bağladığı kulaklarını kapatan gri çiçeğe benzeyen bandıyla siyah ispanyol paça pantolonu ve siyah fularını asla unutamam . bir rüyanın içerisindeymiş gibi hissediyor insan böyle bi durumda ve hani rüyada olup olmadığınızı anlamak için belli klişeler vardır , kimi cimcik atar kimi iğne batırır , bazısı da suyla uyandırır ki bunlar tam huur çocuğudur ( az kalsın boğucaktın beni bin ) her neyse işte benimde gerçek dünyaya dönmem uzun sürmedi , evrenin benim için hareketini ağır kıldığı dünya tekrar eski halinde döndü kantincinin ne istiyorsun demesiyle . çay dedim ( içimden ; huur çocuğu ) çay . tekrar arkamı dönüp baktığımda arkadaşlarıyla sohbet ederek uzaklaştığını gördüm ve gidişini izledim gözden kaybolana kadar. bu benden uzaklaşarak ilk gidişiydi izlediğim ama son değildi .

evet beyler fena bi girizgah yapmadık devam ediyoruz. günün kalan kısmında iki dersim daha vardı . bedenim sınıfın içinde bir bütün olarak varlığını himaye etsede , ruhum hala kantinde gamzelimin gidişine engel olmaya çalışıyordu . eğer o gün bana biri gelip astral seyahatten bahsetseydi evet böyle bir şey mümkün derdim. blok halinde yaptığımız bu iki dersi bu şekilde geçirdikten sonra kendimi dışarı attım , dışarıda gözüm bir yandan gamzelimi ararken bir yandan da yürümeye devam ediyordum . çıkışa kadar geldim ve bugün onu bir daha göremeyeceğimi anlayarak , okuldan çıktım

biraz deniz havası almak için sahile indim ne zaman canım sıkılsa sahile gelirdim , deniz kıyısında oturur denizi izler ve içimi huzurla doldururdum. bir yerde oturdum , denizi izlerken çay içtim ve gamzelimi düşündüm . sonra otobüse binip eve gittim . o zaman daha sizlerle tanışmıyordum . eğer tanışıyor olsaydım beyler bir kız var , kantinde gördüm öyle böyle değil çok güzel , nasıl bu kızla konuşsam nasıl yaklaşsam gibi salak salak başlıklar açacak kendimi size ifade edemeyecektim sizde benle dalga geçecek seviyosan git konuş panpa diyecektiniz .

reserv

reserv

reserv

reserv

reserv

reserv

son reserv

değerlenirse bende yazarım

miorre anıları

siz bütün bir gecenin , beş dakikalık bir geçmişi çeşitlendirerek nasıl geçirdiğinizi anlayamamanın ne demek olduğunu bilir misiniz ? ( gerçi bu saatte bu cümleyi çoğunuz anlamayacak ya neyse amk ) o gece sürekli hayaller kurdum . keşke gidip konuşsaydım , keşke ismini sorsaydım , keşke takip edip bölümünü öğrenseydim ,acaba tekrar karşılaşabilecek miyim , karşılaşırsam nasıl davranmalıyım , ona nasıl yaklaşmalıyım ? ( keşke kantinciye sanane yarram ben ne istediğimi söylemeyi bilmiyomuyum deseydim )

uymakla uyanıklılık arasında geçen gecenin sonunda sabah yine okulun yolunu tuttum. heyecanlıydım , içimde öküzler tepiniyordu , onu tekrar görebilecek olmanın sevinciyle okulun yolunu her zamankinden erken tutmuştum . tabi her zaman ki saatimden saptığım için de her seferinde aynı koordinatlarda kesiştiğim aşına olduğum suratları göremedim ama onlardan bananeydi şeytan görsündü onların yüzünü , yada o yüzleri özleyenler benim tek görmek istediğim gamzelimdi.

okula vardım hızla turnikelerden kimliği okuttum kantinin yolunu tuttum . onu orada görebileceğimden o kadar emindim ki sanki o da kantinde beni bekliyormuş gibi hissediyordum .kantine girdiğimde heyecanım ve onu ilk gördüğümdeki gibi küt küt atan kalbim birden yerini hayal kırıklığına bıraktı . ümitsizliğim yakama yapışmış beni boğmaya çalışırken umudum bütün bu karanlıkları tokatlarcasına benden uzaklaştırdı ve henüz erken dedim , ben beklerim …

bir çay ve poğaça aldım , poğaçamı yer ve çayımı yudumlarken bir yandan da etrafı süzüyordum ama ne gelen oldu ne giden . ders saatime kadar kantinde onu ilk gördüğüm yerde bekledim ama yine gelen olmadı bende çıktım derse gittim . kendime sürekli onu bir daha göreceğimi ümitsizliğe kapılmamamı söylüyordum . bir yandan da binlerce kişinin okuduğu koskoca okulda nereden göreceksin kendini kandırma diyordum …