insan ne ile yaşar

Ben annemle yaşıyom.

Tolstoy'un 1885'de yayınlanan kitabı.

Birsuru şey var q

ha bu arada insan sevgi ile yaşar.

Lev Tolstoy tarafından yazılan kitap sınıfta sesli okuma yapıyorduk yarım kalmıştı kitap idare eder

Biz insanlar kendimizi yiyip içip ibadet edip veya etmeyip yaşamakla para kazanmakla mükellef sanıyoruz peki hiç düşündünüz mü gerçekten insan ne ile yaşar diye

Hepiniz Amerikan filmlerini izlemişsinizdir. Hayatta tutunacak hiçbir dalı kalmamış bir adam birden yükselişe geçer ve zirveyi yaşamaya başlar. Müthiş bir başarı hikayesidir bu bizim gözümüzde. Hatta filmi izledikten sonra pek çoğumuz onun yerinde olmak isteriz. Onun yediğini yemeyi, onun dinlediği müzikleri dinlemeyi... Her ne varsa onda, bizde de olsun isteriz. Ve en büyük yanılgı da burada başlar. Onun yaptığını yapınca mutlu olacağımızı sanarız.

izlediğiniz herhangi bir bu tarz filmin sonunu düşünün. Başarıdan sonraki 'beş dakika' dışında hiçbir şeyi hatırlayamazsınız. Çünkü kimse size beş dakikadan fazlasını göstermez. Bakın, insan hayatı bu değildir.

NOT : iSTEĞiNiZE GÖRE DEVAM EDECEĞiM. iSTEĞiNiZi ŞUKULAYARAK BELLi EDiN. ÇOK UZUN SÜRMEYECEK. SADECE BiRKAÇ PART.

Tolstoy’ un " iNSAN NE iLE YAŞAR " adlı kitabında, çiftçi Pahom’ un hazin ve ibretlik öyküsü yer alır. Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır. Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiğini duyunca, daha çok toprak elde etmek için reise gidip talebini iletir. Gerçekten de Reis herkese istediği kadar toprak veren cömert biridir. Pahom’a “Sabah güneşin doğuşundan batışına kadar katettiğin bütün yerler senin fakat güneş batmadan yeniden başladığın yere dönmen lazım.” der. “Yoksa bütün hakkını kaybedersin.” Pahom güneşin doğuşuyla beraber başlar yürümeye. Tarlalar, bağlar, bahçeler geçer. Tam geri dönecekken gördüğü sulak bir araziyi es geçemez. Şu bağ, bu bahçe derken bakar ki güneşin batmasına az kalmış. Koşar, koşar, ama kesilir takâti. Halsiz adımlarla yürümeye devam ederken, Pahom’un burnundan kanlar damlamaya başlar. Tam başladığı noktaya yaklaşmışken, bir an yığılır yere ve bir daha kalkamaz… Reis olanları izlemektedir. Çok kereler şahit olduğu olay yeniden vuku bulmuştur. Adamlarına bir mezar kazdırır. Pahom’u bu mezara gömerler. Reis Pahom’un mezarının başında durur şöyle der: “Bir insana işte bu kadar toprak yeter." Mütemadiyen biriktirmek istiyoruz. Yiyemeyeceğimiz kadar erzak, giyemeyeceğimiz kadar kıyafet, kullanamayacağımız kadar eşya, oturamayacağımız kadar ev… GÖZLERiMiZ MiDELERiMiZDEN, ARZULARIMIZ iHTiYAÇLARIMIZDAN DAHA BÜYÜK … Tüketmeye de çok meraklıdır insan. Biriktirdiği paranın, eşyanın, malın mülkün yanında zaman tüketir, söz tüketir… Benlik biriktirirken, benliğini tüketir… Sofraya koyabildiğimiz bir bardak çayın, zeytine, ekmeğe ulaşabilmenin bir zenginlik olduğunu ne zaman fark edeceğiz? Gören bir gözü, tutan bir eli, yürüyen bir ayağı satın alamayacak ve kaybedince tekrar sahip olamayacak kadar fakiriz hepimiz. Aldığı maaşı yetiremeyenlere, modayı takip edemeyenlere, evini beğenmeyenlere, mekanı dar bulanlara, daha çok para için, hesabı daha fazla kabartmak için çırpınanlara da yeter toprağın altı. ihtiraslarımız, bitip tükenmeyen arzularımız için, az bir toprağa ihtiyaç var sadece. (alıntıdır)

"insan yaşar havayla,
Suyla , bolca gıdayla
Dersiniz belki ama
insan yaşar inançla... "

Cevapları alayım...

bugünlerde aklımı kurcalayan soru bu

sevgiydi amk

https://www.facebook.com/...81&type=2&theater ne ile doyar ?

tolstoya göre sevgiyle. zütüm

h2o ile yaşar realist bakış açısı

hayallerle yaşar soyut bakış açısı

yimenk?

kitapçı arkadaşımın dün sarhoşken ağzından dökülen kelimeler: "tolstoy demiş insan ne ile yaşar? ne ile yaşarsa yaşar banane dıbına goyim"