kankamla aramızda başlayan tuhaf

Satırlarıma baslamadan önce, bu yazdıklarıma satır muamelesi yapmadıgım icin dilbilgimi gibeyim. evet beyler herşey iki buçuk sene öncesi erasmus ögrenci degisim programıyla almanyaya gitmemle başlamıştı. oraya gitmeden önce, benden bir dönem önce giden arkadaşlarım aracılıgıyla tanıştıgım, ve hala arkadaşlıgımızın devam ettigi mükemmel arkadaşım (mert) aracılıgıyla tanımıştım onu. ordaki yeni hayatıma alışmaya çalışırken, birgün mert banuların restoran açılışı var, banu türkiyeden gelenleri çok sever gel gidelim, hem degişiklik olur ikimiz için de dediginde, aslında bugün yaşananları gibseler bile hayal edemezdim.

peki gidelim demiştim. ve o gün geldiginde o restorandan içeri adım attıgımızda karşımda çok sıcak kanlı, çok güleryüzlü birini görmüstüm. bizi güzel bi şekilde karşılamış, ve ben bile sanki 40 yıllık arkadaşıymışım gibi davranmıştı. sonrasında oldugu gibi o an da farklı bişey düşünmemiştim, sadece ne kadar güzel bir kalbi var ne kadar güleryüzlü demiştim içimden. gece ilerledikçe sohbet koyulaşmış, aradaki samimiyet artmıştı. orda bulunan herkes için çok güzel bi gece oldugu tartışmasızdı, ama benim için aslında o gece, çok daha güzel günlerin, saatlerin ,dakikaların, hatta saniyelerin başlangıcıymış. bunu farketmem daha dogrusu hissetmem uzun zaman almıştı ama neyse. o gecenin sonunda faceten birbirimizi eklemiştik hemen, ve ertesi gün face üzerinden başlayan sohbetimiz ara ara buluşmalara, çok güzel bir arkadaşlığa dönüşmüştü.

gibtiniz kesin birbirinizi

bu arada bizi tanıştıran arkadaşım mert, banu, ben ve esra olarak çok iyi bir dörtlü olmuştuk. esraya hic deginmedim beyler pardon, o da banunun çok iyi bir arkadaşıydı ve sonrasında hepimiz aynı olmuştuk zaten, kafaları uyuşan, beraberken çılgınlar gibi eglenen manyak bir dörtlü. bu dörtlünün arasındaki enerjiyi betimleyebilmek imkansızdı , bu kadar uyumlu 4 insan bir araya gelemezdi sanki.

herneyse o dönem her gece buluşmalar ,gece gezmeleri, alkol, gündüzleri nehir kenarında bira içmeler, toplanıp kahvaltılara gitmeler falan derken aşırı dolu ve hızlı bir şekilde geçiyordu. ve her güzel şeyin oldugu gibi, o 6 aylık erasmus dönemimin de sonu gelmişti. ben dönmeden son günleri dolu dolu geçiriyorduk, ve bunlardan biri de son mangal günümüzdü. yine hep beraber toplanmış nehir kenarında mangal yapmıştık, ve ailesi sebebiyle banunun erken ayrılması gerekiyordu, çünkü biraz kıl bir babası vardı. hatta şu an bu dörtlüye küfür ediyor amk ahaha neyse. ne diyoduk beyler işte banu erken ayrılıcaktı ve bu onunla almanyadaki son görüşmemizdi, önce uzun uzun sarıldık, gözlerimize baktık sonra öpüştük, ama yanaktan tabi arkadaşız amk. yalnız bi ara dudaklarımız kavuşur gibi oldu ama dedim ba2hann napiyosn amk gibip atma ortalıgı herseyi mahfediceksin. bu sarılıp öpüşmeden sonra ben banuyu tramvaya kadar zütürdüm, giderken yine el ele kol kolayız, tramvaya ulaştıgımızda da kopamıyoruz, sarılıyoruz bakışıyoruz, hatta o arada bir iki tramvay gecti ama biz hala kopamıyoruz. sonunda ayrılmamız gerektigini ikimiz de anlamış olucaz ki banu tramvayına bindi gitti ve ben de geriye döndüm. o ayrılık cidden etkilemişti beni, ama bir sene sonra tekrar yükseklisans için gelicem ve tekrar bu eski günlere dönücez diye konuştugumz için, bunun bir son olmadıgını sadece bir ara olduguna inandırmıştım kendimi. ama noldu tabi yükseklisans için gidemedim, ve araya koskocaman iki yıl girdi. bu iki yıllık süreçte bir kez istanbulda görüşmüştük ama dogal olarak kısa bi görüşmeydi bu, ve eski günlerle geride kalmıştı artık.

sonrasında hayat bekledigimden cok farklı sekillenmisti, almanyaya gitmeyi planlayan hatta hazırlıklar yapan ben, istanbulda yaptıgım bir iş basvurusu sonucunda ise kabul edilmistim. artık almanyaya gitme durumum ortadan kalkmıstı, cünkü burdaki isim cok iyi maası olan, herkesin istedigi büyük bir sirketteydi. isim geregi avrupa seyahatlerim falan cok fazlaydı ancak yine de almanyaya gidip banuyu ve diger arkadaslarımı göremiyordum. bazen bu dörtlü olarak istanbulda görüsme planları yapıyor ancak yine de bir türlü denk getiremiyorduk. bu süre zarfında da ara ara whatsaptan konusur kopmamaya calısırdık ama yine de eskisi kadar sık görüsmeler kalmamıstı, hatta öyle ki banuyla skypeta görüsmeyeli birbirimizin sesini duymayalı aylar olmustu...

5 partı 6 dk da attıysan yalanını gibeyim usta

Reserved

reservvv

@8 önceden hepsini wordde yazdım panpa ister inan ister inanma. hem burda kayıtlı kalsın diye buraya atıyorum tamdıbını.

ve cok cok uzun zaman sonra, banunun faceteki bir profil fotosunu görmem, içimdeki erkeklik hormonlarının da etkisiyle beni farklı düsüncelere itmisti. o güne kadar normal bir arkadas olarak baktıgım banu artık benim icin cok sexy, arzuladıgım biri olmustu. whatsap konusmalarımızda bunu sakayla karısık söylemeye baslamıstım artık. banunun ilk tepkileri ona öyle bakmamam gerektigi, bizim arkadas oldugumuz ve böyle düsüncelerimin arkadaslıgımızı bozacagı yönündeydi. ancak ben öyle propfesyonelce hareket ediyordum ki, eger ters deperse yine kıvırabilecegim senaryolarım coktan hazırdı bile. ancak banunun bu tepkilerinin gayet yumusak olması, beni biraz daha cesaretlendirmisti ve ben bunu neredeyse hergün dile getirmeye baslamıstım. dile getirdigim her konusma sakayla karısık geciyordu ama artık banu da niyetimi anlamaya baslamıstı, ve sadece bende oldugunu düsündügüm bu istek biraz biraz onda da gelismeye baslamıstı. yıllık iznimde almanyaya gidecegimi ve en azından bir geceyi onunla gecirmek istedigimi söylemisti ona. banu ilk etapta tereddüt etse de, teklifimi kabul etmisti. ancak teklifimde sadece beraber uyumak, en fazla öpüsüp yüzeysel sevismek vardı, ve bu yüzden olmalı ki banu beni kırmamıstı. herseyden öte banu bunu cok istemiyordu ancak beni kırmamak icin bu teklifime olumlu yanıt vermisti.

Devam et giberim şirketini. Bu arada tuhaflıklar felan derken korku hikayesi felan çıkmasın panpa

günler günleri kovalarken artık benim yıllık izin zamanım gelmisti, ve ilk olarak vizemi almam gerekiyordu. öncelikle alman konsoloslugundan vizemi almayı planlıyordum ancak oradaki yogunluk ve bu sürecin en az 10 gün sürmesi olayı, beni farklı alternatiflere yöneltmisti. isim geregi pasaportumu her zaman yanımda tasımak zorundaydım ve 2-3 günden fazla konsoloslukta kalması beni sıkıntıya sokacaktı. o esnada bir arkadasımdan ögrendigim sey beni cok mutlu etmisti. kendisi bir aracı ile schengen vizesini italyan konsoloslugundan aldıgını ve bunun 3 gün sürdügünü belirtmisti. hemen o aracının numarasını alıp görüsme yapıp gerekli evrakları tamamladıktan sonra ilk izin günümde evrakları teslim ettim. ve tam da arkadasımın dedigi gibi ücüncü sabah vizemin cıktıgı haberini almıstım. artık önümde hicbir engel kalmamıstı, banuya adım adım yaklasıyordum.

@13 yok panpa kanka olarak başlayıp şu an duygusal bir boyuta gecti onu anlatıyorum. korku falan yok yani

Reserved devam panpa

hersey rayına oturdu artık gidiyorum derken ise, yine cevremden duydugum bir haber bende gerginlige yol acmıstı. alman polisinin cok sıkı oldugu ve schengen kuralları geregi, bireyin schengen alanına vizesini aldıgı ülkeden giris yapması gerektigi, aksi taktirde pasaport polisi tarafından havaalanından geri gönderilecegi yönünde bir duyum almıstım. biletimi de almıs oldugum icin böyle birsey yapmam artık mümkün degildi, yani önce romaya ucup ordan düsseldorfa gecmem gerekiyordu söylenenlere göre ama benim bu saatten sonra biletimi degistirmem imkansızdı. düsseldorf havaalanında calısan güvenlik görevlisi bir arkadasım vardı ve ona ulasmak aklıma geldi. belki ordaki polislere bu durumu sorup, beni rahatlatacak bir haber verebilirdi. ancak öyle mi oldu? tabi ki hayır amk. aksine onun bana verdigi haber bende asiri bir stress yaratmıstı. o haber eger bu sekilde gidersem para cezası vs. üstüne bir de oradan sınırdısı edilecegim yönündeydi. ama artık bir yola girmistim ve giberim amk diyip gözümü karartıp yola cıkltım. paspaort polisi vizeni italyadan almıssın ama buraya geliyorsun, neden? derse ona anlatmak icin bircok senaryo bile kurmustum kafamda. gün gelip catmıs ve ben düsseldorfa ucmustum, pasaport polisine ulastıgımda güleryüzlü bir sekilde hallo diyip pasaportumu uzattım. o an bana bircok soru sormasını bekliyordum ancak polis pasportumu ordaki bilgisayara okutmus ve bana tek bir soru bile sormadan geri uzatıp tesekkür etmisti. o an ordan gectikten sonra rüyada oldugumu düsünnmüstüm cünkü günlerdir orada olabilkecekleri düsünmekten ebem gibilmisti. cünkü sınırdısı edilirsem tüm hayaller cöpe gidecekti ancak artık almanyaya giris yapmıstım ve mutlulukla gözlerim banuyu aramaya baslamıstı. oradan gecer gecmez esini dostunu bekleyen insanları görmüstüm disarida, ancak banuyu görememistim.

olm yazdıklarım cıkmıyor lan sözlükte bi gibiklik mi var yine niye görünmez cıkıyor bu

anlat bakalım neler çıkacak

hersey rayına oturdu artık gidiyorum derken ise, yine cevremden duydugum bir haber bende gerginlige yol acmıstı. alman polisinin cok sıkı oldugu ve schengen kuralları geregi, bireyin schengen alanına vizesini aldıgı ülkeden giris yapması gerektigi, aksi taktirde pasaport polisi tarafından havaalanından geri gönderilecegi yönünde bir duyum almıstım. biletimi de almıs oldugum icin böyle birsey yapmam artık mümkün degildi, yani önce romaya ucup ordan düsseldorfa gecmem gerekiyordu söylenenlere göre ama benim bu saatten sonra biletimi degistirmem imkansızdı. düsseldorf havaalanında calısan güvenlik görevlisi bir arkadasım vardı ve ona ulasmak aklıma geldi. belki ordaki polislere bu durumu sorup, beni rahatlatacak bir haber verebilirdi. ancak öyle mi oldu? tabi ki hayır amk. aksine onun bana verdigi haber bende asiri bir stress yaratmıstı.